Nederlands Forum over Oude Radio's
Onafhankelijk medium voor liefhebbers en verzamelaars van oude radio's en gerelateerde zaken


Re: Vervolg ontvangstproblemen Telefunken 564WLK

Geschreven door John Hupse op 15. Nov 2006 11:43:43:

In reactie op: Re: Vervolg ontvangstproblemen Telefunken 564WLK geschreven door Otto Tuil op 14. Nov 2006 21:54:54:

Otto, de "beste" manier is zoals je het nu hebt gedaan, dus de beide spoeltjes aan een kant lossolderen en de zelfinducties en de capaciteiten apart meten. Dit geeft de meeste informatie, maar is ook het meest bewerkelijk. Er is wel een "maar" verbonden aan deze methode, de spoeltjes hebben in de praktijk ook nog een eigen capaciteit waardoor de resonantiefrequentie van de kring wat lager uitkomt dan je denkt. Je moet dus eigenlijk ook nog de resonantiefrequentie van de losse spoel gaan bepalen om zeker te zijn. Wanneer deze minstens 10x de kringfrequentie is kan je 'm verwaarlozen. Bij de betere kringen is dit het geval, hier waarschijnlijk ook.

De klassieke manier is om een grid-dip meter te gebruiken, hierbij moet je de ene kring "ontstemmen" om de resonantie van de andere kring goed te kunnen meten. Met zo'n grid-dipper koppel je inductief met de spoel, de nauwkeurigheid is afhankelijk van de afstand tussen de meetspoel en de m.f. spoel.

Met een meetzender en een scoop (of een millivolt meter met diode probe) is vooral handig wanneer je de m.f. trafo gewoon in het toestel laat zitten.

In een testopstelling koppel je een kring van de m.f. trafo "losjes" met de meetzender, b.v. via een klein C'tje van 5 pF. Je meet vervolgens met een scoop (of een mV meter) de spanning over dezelfde kring. Desnoods via een 2e C'tje wanneer de meetprobe niet voldoende hoogohmig is. De andere kring ontstem je weer.

Je kan ook "wobbelen" met een meetzender waarvan de frequentie kan "zwaaien". Hiermee kan je een complete m.f. trap snel controleren of afregelen, maar je kan hiermee natuurlijk ook een losse m.f. trafo beoordelen. Dit is de meest luxe methode.

Wat betreft de zwarte laag op het zilver is het zo dat je niet direct kunt zien hoe diep het zilver is weggevreten. Deze problemen met zilver zijn in Nederland ongeveer in 1960 begonnen. Zolang er over het gehele oppervlak nog maar iets zilver onder het sulfide zit is er niets aan de hand. Maar zodra het niet-geleidende sulfide het mica heeft bereikt gaat het mis, er valt een gat in de geleidende laag en de capaciteit daalt. Wanneer je het toestel niet meer blootstelt aan zwavelhoudende lucht stopt het proces.

Misschien tijd om te verhuizen knipoog





Reacties / Answers:


Terug naar Nederlands Forum over Oude Radio's