Nederlands Forum over Oude Radio's

Onafhankelijk medium voor liefhebbers en verzamelaars van buizenradio's en gerelateerde zaken

Terug naar hoofdpagina

Lineair

beste forumleden,

Onlangs verscheen in dit forum een verwijzing naar een Youtube filmpje over het meten van uitgangstransformatoren. De meting op Youtube werkt met een wheatstone brug. Ik heb hier een UGT merk EREA type 30214 primair 7000 ohm, sec 5 ohm. Gemeten ohmse weerstand primaire 605 ohm.
Lprim = 7,89H, L sec 5,88 mH. Bij 50Hz aangelegd aan de primaire meet ik Vprim = 26,5V Vsec=0,694V. Brugmeting op 50Hz levert 5200 ohm. Op 1000 Hz wordt dat 8000 ohm.
(Vprim/Vsec)²*5 = 7285 ohm. (Lprim/Lsec)*5=6709 ohm. De twee laatste metingen veronderstellen een ideale transformator en liggen het dichtst bij de waarden op het etiket.

Bestaat er een procedure die beschrijft hoe een uitgangstrafo wordt gemeten?

Vriendelijke groeten,

Eduard

Reageer op dit bericht

996 keer gelezen

Het belangrijkste verschil tussen een "gewone" transformator en een uitgangstrafo is de manier waarop het blik gerangschikt zit. Bij een uitgangs trafo zitten alle "I" blikjes aan één kant tegen de "E"blikjes aan, met wat ruimte ertussen. Die luchtspleet is nodig om te vermijden dat de kern verzadigd raakt door de gelijkstroom die er loopt.
Nou is het probleem bij het meten dat dit de zelfinductie beïnvloedt. De transformatieverhouding is wel goed te meten, bij voorkeur met een wat hogere frequentie dan 50 Hz. Maar om een indruk te krijgen wat de impedantie- overzet verhouding zal zijn kun je gewoon 100 volt 50 Hz op de primaire zetten en kijken wat eruit komt. Net zoals je zelf al deed, trafo verhouding in 't kwadraat. Meer geavanceerd meten is erg ingewikkeld, mede vanwege de dure instrumenten die je daarbij nodig hebt
Nico

Reageer op dit bericht

888 keer gelezen

Het belangrijkste verschil tussen een "gewone" transformator en een uitgangstrafo is de manier waarop het blik gerangschikt zit. Bij een uitgangs trafo zitten alle "I" blikjes aan één kant tegen de "E"blikjes aan, met wat ruimte ertussen. Die luchtspleet is nodig om te vermijden dat de kern verzadigd raakt door de gelijkstroom die er loopt.

Die luchtspleet is alleen nodig als er gelijkstroom in één richting er doorheen loopt. Voor veel eindversterkers met slechts een eindbuis is dat het geval. Bij een balansversterker, zoals die in de duurdere radio's voor kwam is een luchtspleet overbodig. Ook bij een aanpastrafo voor een direct output versterker, zoals de seriebalansversterker is een luchtspleet ook niet nodig, omdat de gelijkspanning geblokkeerd wordt door een condensator en er dus ook geen gelijkstroom loopt.

Soundman2

Reageer op dit bericht

799 keer gelezen

dag Nico,

Jij weet duidelijk meer over dit onderwerp. Wat bedoel je met "dure meetinstrumenten"? Heb je hiervan een typenummer of documentatie? Met wat geluk staat er in de handleiding het meetprincipe.

Op basis van de nullast- en kortsluitproef kan ik een equivalent schema van de trafo opstellen. Dit verklaart voor een belangrijk deel de afwijkende metingen tussen de verschillende methodes. Naarmate de trafo meer lijkt op een ideale verliesloze trafo streven de metingen naar eenzelfde waarde. Helaas is de trafo op mijn tafeltje verre van ideaal te noemen.

Het valt ook op hoe sterk de meting van L temperatuursafhankelijk is. Even met de haardroger op de te meten trafo blazen en L verandert veel. Wellicht de luchtspleet die door het opwarmen vergroot of verkleint. Ik besluit hieruit dat de vlugge meting met een LCR meter grotere fouten oplevert dan de meting van de trafoverhouding door deling van Vprim door Vsec.

Graag had ik geweten hoe destijds zulke trafo's werden gemeten.
Met moderne middelen worden moeilijke metingen uit de tijd van toen vaak haalbaar.

Vriendelijke groeten,

Eduard

Reageer op dit bericht

765 keer gelezen

Sorry Eduard
Maar typenummers en/of dokumentatie heb ik niet meer beschikbaar. Per slot deed ik deze kennis op in '65 en '66! Er kwam in elk geval een toongenerator aan te pas die nogal wat spanning kon leveren, bij een vermogen van 10 watt. Verder een voltmeter met een breed frequentiebereik en een instelbare, inductievrije belastingsweerstand
Dat de zelfinductie zo sterk verandert met de temperatuur kàn aan het ijzer liggen, waarvan de permeabiliteit "mu" (magnetiseerbaarheid) verandert met de temperatuur. Verder heb je met de "hysteresis" van het ijzer te maken, wat betekent dat je met kleine meetspanningen andere uitkomsten krijgt dan met grote. Daarom moet je de spanning waar die meetapparatuur mee werkt kunnen instellen. Bij warm stoken van de trafo verandert uiteraard ook de ohmse weerstand van het koper
Ook de trafo verhouding moet je meten met een niet te kleine primaire spanning. Maar ik doe zelden erg veel moeite om achter de eigenschappen van een uitgangs trafo te komen. Ik zet een lastweerstand van 10 ohm op de secundaire en 100 volt 50 Hz op de primaire. Dat is ongeveer equivalent aan het vol uitsturen van een eindtrap met 300 volt voedingsspanning. Verder kun je uitproberen hoe hoog je de primaire spanning kunt opvoeren voordat de leegloop stroom opeens onevenredig toeneemt. Ook bij die meting is de uitslag afhankelijk van de frequentie.
We kregen destijds uitvoerig les over de eigenschappen van audio trafo's, zoals de frequentie karakteristiek bij verschillende signaalsterkten, resonantie verschijnselen tgv de capaciteit tussen de windingen, demping door de ohmse weerstand, spreidings- zelfinductie en ga maar door. Ik hoop niet dat je daar college over verwacht, want na 43 jaar is veel van die kennis verdampt
Nico

Reageer op dit bericht

730 keer gelezen

dag Nico,

Wellicht is de meting van de trafoverhouding de handigste methode. Gemakkelijkheidshalve probeer ik bij 50 Hz te meten. Toch is er een verschil in onze werkwijze. Ik meet de verhouding met onbelaste secundaire en u belast die met 10 ohm. Door trafoverliezen zal uw meting een kleinere waarde opleveren dan deze die ik meet. (mijn gemeten waarde ligt hoger dan opgegeven door de fabrikant)

Ik doe beide metingen opnieuw en ik hou je op de hoogte van het resultaat.

Vriendelijke groeten,

Eduard

Reageer op dit bericht

616 keer gelezen

Toch is er een verschil in onze werkwijze. Ik meet de verhouding met onbelaste secundaire en u belast die met 10 ohm.

Je kunt de transformatieverhouding ook bepalen op de manier zoals dat bij sommige meetbruggen geschied door het meten van de zelfinductie van zowel primair als secundair.
De transformatieverhouding volgt dan uit de wortel van de verhouding tussen deze zelfinducties, stel dat deze zich verhouden als 25:625 (1:25) dan is de transformatieverhouding 1:5
Zowel bij deze methode als de methode die Nico beschrijft dient bij uitgangs transformatoren de trafo secundair (en liefst ook primair) met een bij benadering juiste weerstand of impedantie te worden afgesloten anders is de meting onjuist.
Je zult dus eerst moeten bepalen wat voor luidspreker je op de trafo wilt gaan aansluiten.
Het meten dient bij voorkeur met een frequentie te geschieden die niet gelijk is aan de netfrequentie of een harmonische ervan om invloed van het net tegen te gaan, neem b.v. 87 of 138 Hz o.i.d. o
Een toongenerator gevolgd door een LF versterker kunnen hier prima voor worden gebruikt.
m.vr.gr.
Anton van den Oever

Reageer op dit bericht

577 keer gelezen

Hallo Eduard,

Menno van der Veen heeft hier veel over geplubiceerd,

dit is een deel uit zijn boek deel2

--
Gr. Henk van 't Kruis

https://www.buizenradioclub.nl

Reageer op dit bericht

741 keer gelezen

dag Henk,

Grafiek 3.6.1 bevestigt dat de impedantie waarmee een eindbuis wordt belast een beste waarde heeft. Gelukkig is de top van die grafiek helemaal niet scherp zodat het vermogenverlies door een kleine misaanpassing niet hoorbaar is. Ik wil nog uitvlooien of de eenvoudige spanningsverhoudingsmeting op 50Hz zoals ook Nico aanhaalt volstaat om een trafo te kiezen uit een doos ongelabelde trafo's. Omdat het kleine transformatoren zijn is hun rendement klein en de verliezen beduidend.Toch was ik verrast door het verschil in resultaat tussen de verschillende meetmethodes. Die vinden hun oorsprong in de trafo verliezen.

Als ik een eenvoudige en bruikbare meetmethode kies dan wordt het haalbaar orde te brengen in de kisten met trafo's die in het magazijn van het Olens radiomuseum hun leventje leiden zonder zicht op hun toepasbaarheid bij een gegeven luidspreker en eindbuis.

Vriendelijke groeten,

Eduard

Reageer op dit bericht

708 keer gelezen

Vroeger sprak men ook over dat het besten is
een grote ruime uitgangs travo .Wat ik wel altijd opmerkt
Dat men beter meer in K.s kan gebruiken als minder
Met minder dan is de versterker wel harden MAAR scherper
met meer K,s dan klinkt het dieper en mooier .
Ik heb dat ook wel eens gelezen ook Dat word ook nog wel gedaan
Met radio.s en Hifi versterkers Dan verkrijgt men Mooie Wat,s. Huub

Reageer op dit bericht

687 keer gelezen

Ja Huub
Een grote UGT heeft de reputatie dat je daar een beter geluid mee krijgt en vaak is dat ook zo. Toch kent dat z'n beperkingen; als het signaal niet groot genoeg is om de hysteresis van het ijzer te overwinnen krijg je erg veel vervorming.
Nico

Reageer op dit bericht

748 keer gelezen

"Als ik een eenvoudige en bruikbare meetmethode kies dan wordt het haalbaar orde te brengen in de kisten met trafo's die in het magazijn van het Olens radiomuseum hun leventje leiden zonder zicht op hun toepasbaarheid bij een gegeven luidspreker en eindbuis."

Wel Eduard, als dat het voornaamste doel is
Dan volstaat de meetmethode met 100 volt 50 Hz op de primaire.
Let daarbij wel op de truc die o.a. heel veel bij Philips werd toegepast: de primaire heeft dan een aftakking die regelrecht aan de buffer- elco wordt gekoppeld. (kathode vd gelijkrichtbuis) Dan komt het grotere deel van de wikkeling aan de anode van de eindbuis; in serie met het andere deel van de wikkeling komt een weerstand van 1 à 2 Kohm en die gaat naar de tweede helft van de afvlak- elco. Dat stukje diende dus als smoorspoel voor de "rest van het toestel"
Het effect werd versterkt doordat de rimpelstromen in de twee delen van die primaire in tegenfase waren. Als het circuit (inclusief de Ri van de eindbuis) goed berekend was hieven ze elkaar netjes op en kwam er géén brom uit de luidspreker
Maar met de trafo- verhouding in 't kwadraat kun je niet àlle kanten op. Op een trafo die bestemd is voor een 8 ohm speaker kun je niet achteloos een 4 ohm speaker aansluiten en dan zeggen: ingangs impedantie is dus óók de helft. Het zal wel geluid geven, maar niet optimaal
Nico

Reageer op dit bericht

641 keer gelezen

lees dit eens:http://meettechniek.info/instrumenten/stroomtrafo.html#eigenschappen

Reageer op dit bericht

636 keer gelezen

Ja Antoine
Met de toepassing van stroomtransformatoren ben ik bekend en ook met de eigenschappen om rekening mee te houden. Maar het verband met uitgangstransformatoren in buizenradio's ontgaat me. Wil me aub attent maken op wat ik gemist schijn te hebben
Nico

Reageer op dit bericht

616 keer gelezen

Het fundamentele verschil tussen UGT's en de stroomtransformatoren uit jouw link is, dat de secundaire van een stroomtransformator in het ideale geval kortgesloten staat. Die is dus principieeel nìèt bestemd om vermogen over te brengen. De primaire van een stroomtrafo bestaat uit één winding die opgenomen is in een circuit met komponenten die de stroom bepalen. Daarbij mag de stroomtransformator uitsluitend als meetinstrument functioneren en géén invloed uitoefenen.
Die verschillen zijn zo fundamenteel dat vergelijken met een UGT zinloos is
Nico

Reageer op dit bericht

523 keer gelezen

Bedankt voor deze toelichting over de toepassing van een deel van de primaire uitgangstransformatorwikkeling t.b.v. het uitfilteren van eventuele rimpelspanning.
Deze toepassing komt voor in mijn B5X04A.

ruud

Reageer op dit bericht

609 keer gelezen

Dat stukje diende dus als smoorspoel voor de "rest van het toestel"

Dat is een misverstand. De hulpwikkeling is beslist geen smoorspoel, maar dient uitsluitend (zoals je verderop zelf trouwens ook uitlegt) als compensatiewikkeling. En juist niet voor de "rest van de schakeling", maar alleen voor de anodestroom van de eindbuis. Er is dus geen sprake van een LC filter of zoiets.

De zelfinductie van de hulpwikkeling is juist zeer laag. Wanneer je deze zo groot zou maken dat de wikkeling als smoorspoel gaat werken dan zou een groot deel van het uitgangsvermogen van de eindbuis immers in de serieweerstand verdwijnen. Dit is via een kleine berekening wel in te zien:

De bromstroom door de primaire van de uitgangstrafo is gelijk aan Ub : Ri, waarbij Ub de bromspanning over de eerste afvlakelco is en Ri de inwendige weerstand van de eindbuis. De bromstroom door de hulpwikkeling is in het ideale geval n maal zo groot, waarbij n de wikkelverhouding is van de primaire wikkeling en de hulpwikkeling. Wanneer Rs de waarde van de serieweerstand is kan je dus het volgende zeggen:

n x Ub : Ri = Ub : Rs, oftewel n = Ri : Rs

Wanneer de trafo dus is bedoeld voor een EL84 (Ri = 38.000 ohm) en Rs is gelijk aan 1.200 ohm dan is de wikkelverhouding tussen de primaire wikkeling en de hulpwikkeling 38000 : 1200 = 32 x. Dit betekent dat de primaire wikkeling 32 maal zo veel windingen heeft als de hulpwikkeling.

Het vermogensverlies is dan nog vrij gering, ongeveer 1%.

Je kan de wikkelverhouding tussen de primaire en elke andere wikkeling het beste meten met een vaste wisselspanning en een voltmeter, dit geldt uiteraard ook voor een hulpwikkeling.

Wat betreft de oorspronkelijke vraag (Bestaat er een procedure die beschrijft hoe een uitgangstrafo wordt gemeten?) valt nog op te merken dat je een transformator niet kunt meten. Je kan wel de primaire zelfinductie meten, of de spreidingszelfinductie, of de kerndoorsnede, of vul maar in, maar je kunt niet een transformator meten.

De stapel uitgangstrafo's van het Belgische museum zouden wel b.v. elk van een label kunnen worden voorzien waarop een aantal parameters van de trafo worden geschreven. Te denken valt aan de kerndoorsnede (in vierkante centimeters), de wikkelverhouding (b.v. 26 x), de primaire zelfinductie (b.v. 20 H) en een aantekening met de bijzonderheden (b.v. balanstrafo, hulpwikkelingen etc.)

--
http://www.hupse.eu/radio

Reageer op dit bericht

732 keer gelezen

Mening,s Vraagje .Voor de LEEK die toch redelijk succes WIL
Gestel je heeft geen kennis van al dit soort berekeningen .
en meet opjekten bezit. Redelijke hints geven lijkt mij ook wel zeer goed op Het FORUM ??
En hoe of men dat doen zal En toch wil weten
Wat voor een K.vermogen een travo is ??
En men heeft wel een serie bekende travo.s waar het op staat
Maar ook travo,s waar niks op staat
Ik neen dan gewoon een digitale meter of anneloog meter
En meet gewoon de ohmse verhouding op En wat heel dicht bij
met het meten zit dat komt redelijk over heen om te gebruiken
Prim. en sec kan men ook wel met een los spieker draadje
Af luisteren waar de bvb 5. ohmse spieker het besten en mooisten
aan speelt op de soldeer punten . Ik denk dat een LEEK daar
Daar ook wel mee uit de weg kunt ?? . Kijk dat er bij sommige
Uitgangs travo,s een opdeling zit voor smoorspoel Dat is ook
veelal zicht baar een meet baar .door kleine meet opval. Huub

Reageer op dit bericht

588 keer gelezen

Kijk, daar zat ik al op te wachten.....
Het "korte" deel van die primaire werkt wel degelijk mee aan het afvlakken van de voedingsspanning voor de "rest van het toestel" zoals G2 van de eindbuis en verder alle andere buizen. Dat is nu toevallig een stukje praktijk uit de metingen les met werkende toestellen dat mij bijgebleven is. Bij het afkoppelen van de anode van de eindbuis (die dan van elders zijn pos. spanning kreeg, om niet te sneuvelen) werd de rimpel op de tweede elco merkbaar groter.
Het geheel van de primaire van de UGT, in kombinatie met de Ri van de eindbuis, de extra weerstand (R1 in de BX 660) en de tweede elco vormt een balans. Als je één tak van die balans wegneemt functioneert de andere ook niet meer zoals de bedoeling was.
Aan een uitgangstrafo valt in elk geval wèl te meten wat de trafo- verhouding is, zodat je een idee kunt krijgen bij welke eindbuis + luidspreker hij bruikbaar is. Het vermogen is zelden groter dan 10 watt; vanwege de luchtspleet is het lastig om nauwkeurige berekeningen te maken aan de hand van de maten van het blikpakket. Die worden vaak wat groter gekozen dan voor "gewone" trafo's
Maar het valt me wel op dat professor Hupse nogal eens blijft zitten wachten tot er in een thread iets àf te kraken valt. En dan bij voorkeur formules begint op te lepelen waar làng niet iedereen mee overweg kan, terwijl de vraag op de praktijk van alledag gericht was. Die benadering staat me tegen
Nico

Reageer op dit bericht

633 keer gelezen

nou nou, dat is allemaal nogal negatief uitgedrukt, Nico.

De formules beperken zich in dit geval tot vermenigvuldigen en delen, dat moet toch kunnen op een technisch discussieforum? Het kruisje staat voor vermenigvuldigen, de dubbele punt voor delen. Of mogen we hier alleen nog maar optellen en aftrekken?

Verder kraak ik je niet af, maar probeer ik de door jou aangehaalde schakeling te verklaren. Dat het om een brugschakeling gaat ben ik in elk geval met je eens. Je ziet dat toch ook aan de uitkomst van de berekening?

Lees ook de oorspronkelijke vraag nog eens door, daar staan niet alleen vermenigvuldigingen en delingen in, maar ook nog een machtsverheffing. Mijn antwoord is kennelijk eenvoudiger dan de vraag.

--
http://www.hupse.eu/radio

Reageer op dit bericht

611 keer gelezen

Je weet wat haantjes gedrag is?

Ook jij weet dat zonder formules er niet te beginnen valt.
Menig een probeert met een fietslampje en een ohm-meter een en ander uit te pluizen,
succes.

Niet voor niets staan hier geregeld boeken te forum maar menig een als ze een formule zien rennen ze al weg.

Zoals John aangeeft een trafo is niet even de wikkelingen tellen.
en flop je weet alles over het ding.

Genoeg boeken en internet sites te vinden over trafo-rekeningen.

Maar ja wel formules.
Die daar niet tegen kunnen blijf rustig buizen wisselen en houd het daarbij.

Daarnaast een uitgangstrafo die ontwikkeld is voor relatief hoge frequenties tov een nettrafo 50Hz

iets met kernen en spoelen en impedanties
Vandaar ook dat bv een schakelende voeding een kleine kern heeft met wat wikkelingen ipv een ding van een kilo.

Voor een grove bepaling zou het kunnen met 50Hz , beetje natte vingerwerk.
Maar ga niet zeuren dat de waarden niet exact overeen komen.

Reageer op dit bericht

556 keer gelezen

Beste Nico en anderen,

Je kunt de oplossing ook vinden in de beroemde boeken van Philips zelf.
Daar wordt de bromcompensatie-wikkeling uiteraard ook verklaard.

Ik vond de uitleg van John (zoals meestal) erg logisch, en heb het eens bij de bron nagezocht.

In "electronenbuizen IIIA" (van de voortreffelijke serie waar ik momenteel deel II en IV aanbied voor degene die deze boeken nog niet bezit!!) vindt je op blz 150 en verder de uitleg. Het complete schema staat op blz 487.

In "van het electron tot de super" wordt het ook uit de doeken gedaan. In de versie die ik heb (3e druk 1958), bij les 19 §88.

Op verzoek kan ik bovenstaande stukken wel een keertje proberen te scannen.

Mijn conclusie is dat er een extra wikkeling bij op de trafo zit die een bromspanning in tegenfase met de anode-wikkeling aanbiedt, en zo de brom grotendeels op kan heffen.
Zoals Nico al aangaf, kan dit natuurlijk ook brom uit een eerdere trap "compenseren".

Omdat de wikkelingen op dezelfde manier gewikkeld zijn (je zou ook kunnen zeggen: een doorlopende wikkeling met aftakking) kan nooit de ene wikkeling een primaire zijn en de andere een smoorspoel. Om een smoorspoel te kunnen zijn, zou het smoorspoel-deel zo gewikkeld moeten zijn dat het niet met de primaire gekoppeld is. Dit allemaal ter zijde, omdat het niets met de werking van de schakeling te maken heeft.

Jac

Reageer op dit bericht

586 keer gelezen

"Zoals Nico al aangaf, kan dit natuurlijk ook brom uit een eerdere trap "compenseren"."
Sorry als 't onvriendelijk klinkt Jac
Maar dat is nu juist iets wat ik nìèt gezegd heb. Ik stelde dat het "korte" einde van de primaire een functie heeft bij het afvlakken van de voeding voor de rest van het toestel. Daarom vergeleek ik die functie met die van een smoorspoel. De teksten waar je aan refereert ken ik, ook al komt het in mijn (veel latere druk van) Het Elektron tot de Super niet meer aan de orde.
Zoals ik al eerder aangaf, sinds ik eind 1966 eindexamen Technicus NERG deed is er in de 45 jaren van toen tot nu wel wat kennis verdampt. Het is min of meer toevallig, omdat ik de laatste tijd nogal vaak met die schakeling te maken kreeg, dat ik dit stukje weer helemaal paraat heb.
Van de diverse UGT's van dit type waar ik dezer dagen aan heb zitten meten varieert de wikkelverhouding tussen het "lange" en het "korte" deel van primaire van 1 : 11 tot 1 : 14.
Nico

Reageer op dit bericht

583 keer gelezen

Is het dan ook dat de gelijkstroom die ook in tegenphase is het verzadigen van de kern tegen gaat?
Henk

--
HJD

Reageer op dit bericht

554 keer gelezen

Dat effect heeft zeker plaats, maar sterk is het niet. Bij de EL84 met zijn 36 à 48 mA anodestroom door de "lange" wikkeling, en omstreeks 30 mA door de "korte" wikkeling wordt die voormagnetisatie wel wat verminderd, maar làng niet opgeheven
Nico

Reageer op dit bericht

533 keer gelezen

Je hebt gelijk, Nico.
Ik heb het niet goed verwoord.

Ik meende aan te geven dat in principe niet alleen de brom van het eindbuis-circuit grotendeels te compenseren is, maar ook nog meer brom. Mits min of meer constant. Wat er van voor de volumeregelaar komt, is variabel, en zou dan slechts bij 1 volumestand een beetje op te heffen zijn, dus daarvoor is het niet bruikbaar.

Waarbij het altijd een compromis blijft, en de primaire opzet is het compenseren van de brom in het eindbuis-circuit door het in tegenfase aanbrengen van een "compensatie"-bromspanning in de uitgangstrafo, zoals John aangaf.
Mijn kennis van oude radio's is echter erg beperkt. Jij kunt tenminste nog terugkijken op de enorme hoeveelheid kennis die je geleerd hebt ;-)
Ik heb het een beetje mezelf moeten leren, aangevuld met wat ik eens in een boekje zie staan en wat ik van jullie allemaal leer! Op school heb ik gelukkig ook nog net wat van buizen meegekregen.

De bromcompensatie-wikkeling heeft natuurlijk wel een zelfinductie, en als zodanig heeft hij uiteraard wel een smoorspoelwerking in het voedingscircuit. De bijdrage van de zelfinductiewaarde is echter grotendeels ondergeschikt door de altijd aanwezige serieweerstand. De zelfinductie wordt natuurlijk ook nog gedempt door de getransformeerde luidsprekerimpedantie. En zo zullen er nog wel meer zaken zijn die het nog ingewikkelder maken. Leuk vak, electronica!

De voormagnetisatie wordt inderdaad amper beinvloed, omdat de stroom kleiner is en het aantal windingen van de compensatiewikkeling flink kleiner is.

Jac

Reageer op dit bericht

556 keer gelezen

Bedankt allemaal voor de leerzame uitleg.

Over het ontbrommen met een hulpwinding ga ik nog wat opzoeken.
In een ver verleden heb ik dat ooit geleerd.
Dankzij uw vinnige discussie is dat onderwerp opnieuw uit het stof gehaald.

Vriendelijke groeten,

Eduard

Reageer op dit bericht

499 keer gelezen

RSS Feed van deze thread

Terug naar hoofdpagina

powered by my little forum