Hoi Ramon,

Vanzelfsprekend!

Groet,
Paul

--

Dag John,

Grappig...

Ik gebruik juist de antiekwas variant, hiermee verwijder je ook moeiteloos de poetsrestanten van de brasso. Verder inderdaad zeer goed uitpoetsen.

Wat er precies op mijn blikje staat is het volgende:

Antiekwas
Terpentijnwas met zuivere bijenwas

Zegt genoeg lijkt me...

Groeten!

Ramon

Dus is er wel of geen toplaag?

Bakeliet is in principe een homogeen mengsel, en wordt geperst onder zeer hoge druk. Een echte toplaag is er dus niet, in de zin dat het buitenste laagje een andere samenstelling of een andere structuur heeft dan de rest.

Wel is het zo dat bakeliet kan verweren, in dat geval wordt de buitenste laag poreus en verkleurt dan meestal iets. Verder kan de fabrikant trucs hebben uitgehaald, en b.v. de (buiten)vorm vlak voor het persen hebben ingesmeerd met een materiaal dat meer hars bevat vergeleken met de rest van het materiaal. Hiermee bereik je dat de toplaag wat beter vloeit tijdens het persen. Dit soort trucs werd vooral voor de oorlog toegepast. Na de oorlog bestaat het bakeliet vaker uit pure kunsthars en werd er minder vulmiddel gebruikt.

De vergelijking met beton gaat alleen op wanneer er een vulmiddel is gebruikt. Dit kan van alles zijn, men gebruikte zelfs paardenhaar voor dit doel.

De onderstaande Philips 204U kast (uit 1941, met vulmiddel) is op diverse plaatsen gebroken geweest, en weer hersteld met 2-componenten lijm. Dit is indertijd niet al te zorgvuldig gedaan, de scherven zaten dus niet netjes tegen elkaar aan toen ik het toestel kreeg. Op verschillende plekken heb ik wat van de toplaag moeten weghalen om een glad oppervlak te verkrijgen. Op deze plekken is het vulmiddel dat in het bakeliet zit enigzins zichtbaar in de vorm van een lichte verkleuring, ook op de foto. De barsten zijn gelukkig vrijwel onzichtbaar, ze zaten onder de luidsprekeropening (links van het midden), de kasthoek rechtsonder en aan de onder- en bovenkant van het middenspijltje. Verder in de linker bovenhoek van de kast, de binnenhoek rechtsonder van de opening voor de stationsschaal en in de bodemplaat. Maar dat zie je niet op de foto.

--
http://www.hupse.eu/radio

Hallo Matthias,

Wel dat de binnenkant van mijn BX462A kast glimt als een spiegel. Wel is het oppervlak niet zo glad als de buitenkant (door krasjes van de matrijs binnenin). De binnenkant is uiteraard nooit gepolijst of behandeld.
De buitenkant was door het gebruik dof geworden.

Dit bewijst eens en te meer dat men vanaf ± 1946 die bakelieten kasten is gaan lakken. Uiteraard zal dat een kostprijs-achtergrond hebben gehad. De dikte van het bakeliet was bij die toestellen ook veel dunner dan van de toestellen van voor 1942.

Bij een dunnere kast heb je minder druk nodig en zal er mogelijk ook minder nabewerkingen nodig zijn geweest. Om zo'n kast dan snel op glans te brengen spuit je hem met de toch al beschikbare celluloselak spuitinrichting.

De nadelen hiervan zijn nu ook heel duidelijk. De grootste gevaren voor een met celloloselak behandelde kast zijn nijvere poetsgrage huisvrouwen, direct zonlicht en hoge temperaturen.

Van de eerste twee zie je de effecten aan de buitenkant van een radiokast. Het effect van de derde zie voornamelijk aan de binnenzijde van de kast boven de buizen die heel veel warmte produceren.

Neem b.v. de 203U, 204U, 208U, 209U, BX272U, kortom de kleine Philetta's met hun UY1N en UBL21 die vlak onder het dak van de kast een enorme hitte staan te produceren. Gegarandeerd dat het bakeliet daar aan de binnenkant er iets anders uitziet en aanvoelt dan elders.

Groet,
Paul

--

contact cleaner inspuiten wrijven en klaar of auto bumper shine <siliconen>