Klopt, dit komt ook vaak voor met de el41.
Dit is weg te poetsen met tandpasta en een tandenborstel.

Groeten,
René

--
A real radio glows in the dark
73 René .--. . .---- -.. .--. ..-. PE1DPF

Toch denk ik dat nadat de pennen grondig zijn schoongemaakt en de fout er nog steeds in zit dat de fout in de buis zelf zit: denk aan een rooster van de buis dat door elektronenvergiftiging niet meer werkt. Misschien kan een buizentechneut dat beter uitleggen

--
Met vriendelijke radiogroet, Hans

In de buizenwereld werd dit verschijnsel "cathode interface" genoemd.
Tijdens levensduur kon zich tussen het katodebuisje zelf en de opgespoten
emitter-laag een dun isolerend laagje ontwikkelen dat zich elektrisch als
een katodeweerstand met parallel-c gedroeg.
Als ik me goed herinner gebeurde dat vooral als er katodenikkel met een
hoog silicium-gehalte gebruikt werd. Later leerden de buizenmannen de
productietechnologie zo te beheersen dat het verschijnsel (bijna) niet
meer voorkwam.

Groeten!
Henk

Daar kom je ook niet achter als je het niet meet of leest... Erg apart. Mijn gok was dat het beruchte kruipspoor tussen de anode van een van de diodes en het rooster zou zitten, maar een hoogimpedante kathode past ook prima of zelfs beter bij de foutomschrijving. Als Dr. Blan er al over schreef zal het kwallab er destijds ook al wel wat over te horen hebben gekregen. Ben opzich nieuwsgierig in welk deel van de constructie zo'n fout kan optreden maar heb niet echt de middelen om het te onderzoeken vrees ik.

Ik zie achteraf dat Henk Sanders hierboven al een mogelijk antwoord geeft. Dat hangt ook van de electrische constructie van de buis af (koppeling tussen de diverse kathodes of uit 1 stuk), vermoed ik.

...waar trouwens meer types last van hadden. Van de ECL11 bestaan twee uitvoeringen, de ene met de systemen naast elkaar en de kathoden bij de "kneep" verbonden; die hadden er geen last van. De andere uitvoering, met één lange doorlopende kathode had die reputatie wel
Nico