Onbekende UGT (Techniek Radio/TV)

door Piet van der Pol , Alblasserdam, 22.11.2012, 09:18 (4386 dagen geleden) @ Oswald

Deze versterker bestaat echt!

Beste forumdeelnemers,

Wat grappig, dat mijn schema vragen oproept. De ene wil het zo nabouwen, en de ander gelooft niet, dat het kan werken. Ik kan jullie geruststellen: het werkt.

Het schema is niet van Amroh, maar ik heb het een Amroh versterker genoemd, omdat het met Amroh trafo's is uitgerust. Voor de voeding een P200 en voor de uitgangen een U200. Deze U200 is echter wel omgebouwd.

De originele primaire wikkelingen van de U200 bestaat origineel uit totaal 8 afzonderlijke wikkelingen. Binnen in de behuizing van de trafo zijn deze wikkelingen allemaal afzonderlijk op soldeerlippen uitgevoerd, en door bedrading met elkaar doorverbonden. Ik heb de vrijheid genomen, om deze wikkelingen op mijn eigen manier aan te passen.

De schakeling, die ik gebruikt heb, is vroeger in diverse varianten gebouwd. De bekendste versterkers met deze schakeling van de uitgangstrafo, zijn door McIntosh ontworpen en gebouwd. Hierbij werden 6L6 eindbuizen gebruikt, maar een stuurtrafo voor de aansturing.

Omdat ik geen stuurtrafo's bezit, heb ik een zogenaamde bootstrap schakeling gebruikt. Deze schakeling gebruikt stuurbuizen, waarbij de anodeweerstand niet aangesloten zit op een vaste hoogspanning, maar op een punt waarop een wisselspanning staat, die in fase is met de stuurspanning die de stuurbuis zelf moet leveren. Deze schakeling wordt o.a. gebruikt in de transformatorloze 800 Ohm serie-balans schakelingen van Philips met ECC83 als stuurbuis en 2 x EL86 in serie als eindbuizen.

Ik heb een soortgelijke stuurschakeling gebruikt, maar dan met de eindbuizen parallel. Deze schakeling is o.a. terug te vinden in een ontwerp van Crowhurst.

Twin Coupled Amplifier

De primaire van de uitgangstrafo is hierbij verdeeld in 2 gelijke helften, elk met een middenaftakking. De ene middenaftakking wordt op de hoogspanning aangesloten, met de uiteinden op de anodes. De andere middenaftakking wordt op de 0 Volt aangesloten, met de uiteinden op de kathodes. De trafobelasting van de buizen is nu gelijk verdeeld over de anodes en de kathodes.

Wat de fase van de wikkelingen betreft, moet er voor gezorgd worden, dat de kathode van de ene buis in fase is met de anode van de andere buis. De wisselspanning tussen deze beide uiteinden is daardoor nihil (de gelijkspanning is echter gelijk aan de voedingsspanning). Om de wikkelingen onderling nog vaster te koppelen, kunnen dus tussen deze uiteinden condensatoren geplaatst worden. Dit geeft een verbetering van de bandbreedte. (de aanduidingen in het schema zijn de originele opdruk van de U200, en dus een beetje verwarrend, want ze hebben nu een andere betekenis)

De anodeweerstanden van de stuurbuizen worden dus op de tegenoverliggende anodes van de eindbuizen aangesloten. Omdat de stuurbuizen de stuurspanning voor de eindbuizen moeten leveren (rooster-kathode + kathode-GND), worden de stuurbuizen gebootstrapped door de anodespanning van de eindbuizen. De wisselspanning op de anodes van de eindbuizen is namelijk precies gelijk aan de wisselspanning op de kathodes van de eindbuizen.

Omdat de voedingsspanning van de eindbuizen hoger is dan 400V, en om een nog lagere vervorming te krijgen, is de schermroosterspanning verlaagd, door serieschakeling van zenerdiodes.

Om de gelijkstroomweerstand van met name de katodewikkelingen identiek te maken, is een compensatie weerstand toegevoegd.

De versterker is in klasse B ingesteld, met een zeer geringe ruststroom (10 mA per buis). Dit is mogelijk door de zeer sterke tegenkoppeling in de kathodehelft van de eindtrap. Hierdoor is tevens de uitgangsimpedantie zeer gering. De versterker levert een vermogen van 2 x 20W bij een vervorming van enkele tienden van een procent. De bandbreedte loopt van 20Hz tot boven de 50kHz (bij 20W). En de versterker is zeer stabiel.

Zie de foto's voor de fysieke versterker.

groetjes,

Piet van der Pol