A. J. Sietsma
Grondslagen van de Radiotechniek
(deel 1)

De 4 delen van deze uitgave zijn omstreeks 1965 mijn studieboeken geweest
Ik ben nog steeds blij dat ik ze altijd heb gehouden
Nico

Hallo allemaal,

In de buizenboekjes die ik gelezen heb, staat voor dioden en trioden altijd de bekende vergelijking met de macht anderhalf erin, en wordt ook min of meer uitgelegd hoe je dat kunt uitbreiden naar een penthode met het keerrooster aan de kathode. Als je het keerrooster niet aan de kathode legt, blijken er al weer allerlei schakelingen mogelijk te zijn waar ik niks van begrijp, zoals de transitron-oscillator.

Van hexodes, heptodes en oktodes heb ik nooit iets anders gezien dan kwalitatieve beschrijvingen, eenvoudige klein-signaalmodellen bij gebruik als mengtrap en wat meetplaatjes in datasheets. Nu zijn er in de jaren dertig tot en met vijftig vast dikke boeken vol geschreven over het precieze gedrag en het modelleren van dergelijke buizen. Weet iemand een titel van een dergelijk boek?

Bij voorbaat dank,
Marcel

Telefunken heeft in de jaren 30 ontwikkeld aan een hexode mengbuis, de RENS1224. Dat is een groot fiasco geworden en de nieuw ontwikkelde buis werd een paar maanden later al uit de roulatie genomen na de introductie van de ACH1

En een Telefunken radio waar de 1224 in hoort die heb ik........

Soundman2

dag Marcel,

Bij hexodes, heptodes en octodes heb je vanaf de kathode geteld het tweede rooster dat een gewoon schermrooster is. Het derde rooster ligt weer op een lagere spanning. Hierdoor vormt zich onder dat derde rooster een electronenwolk.
Die wolk wordt virtuele kathode genoemd en fungeert ongeveer als een normale kathode voor de hogere roosters. Omdat er geen echte emissie aan te pas komt zal de wet van Langmuir met zijn 3/2 exponent hier niet van toepassing zijn.

Enige toelichting over die buizen, alsook de werking van de transitron schakeling staat in het boek "electronische ketens" van Drs E. Palmans. Die transitron schakelingen waren destijds wel leerstof in het technisch onderwijs. Wiskundige afleiding heb ik over een transitron nooit geleerd, wel een beschrijvende uitleg. De transitron schakeling was lang een favoriete tijdbasisschakeling in oscilloscopen. Ik heb er ooit eentje zelf gebouwd en die synchroniseert heel goed. Wellicht is het boek "tijdbasisschakelingen" van O.Puckle hiervoor een bron van informatie.

Ik bezit het boek van Palmans. Bij belangstelling wil ik de betreffende bladen scannen.

Vriendelijke groeten,

Eduard

Nu zijn er in de jaren dertig tot en met vijftig vast dikke boeken vol geschreven over het precieze gedrag en het modelleren van dergelijke buizen.

dat is een misverstand. Het globale gedrag van buizen is inderdaad uit en den treure beschreven in die jaren. Maar het opstellen van een praktisch bruikbaar wiskundig model werd pas mogelijk nadat dergelijke buizen al lang in onbruik waren geraakt (begin jaren '80).

Er zijn indertijd wel deelgebieden in kaart gebracht, zoals het modelleren van lineaire versterkers met buizen en het modelleren van feedback loops. Wanneer je je hiertoe geroepen voelt zijn er dus nog volop mogelijkheden om alsnog de modellering van met name de meer-roosterbuizen ter hand te nemen.

Het is ondertussen al wel gebleken dat de klassieke top-down aanpak onvoldoende nauwkeurig hiervoor is. Sinds de jaren '80 baseert men zich dan ook op de z.g. fenomenologische aanpak die gebaseerd is op een iteratief proces.

De huidige stand van zaken op het gebied van het modelleren van buizen wordt hier in het kort beschreven Spice models for vacuum tubes Zoals je ziet is in feite alleen de diode en de triode redelijk in kaart gebracht.

--
http://www.hupse.eu/radio