Tja dat heeft niemand mij ooit duidelijk weten te maken
Zijn al verscheidene (soms hoog oplopende) discussies over geweest
Persoonlijk heb ik er nooit het nut van ingezien. In eigen bouw altijd weggelaten en in revisies altijd zonder meer eruit geknipt. Maakte onder geen enkele omstandigheid enig verschil
Nico

Hallo,

Aan de primaire kant van de trafo kom ik bv. waarden tegen van 1 of 2 maal 5nF,10nF,15nF,50nF,100nF enz.
Waarvan zijn deze waarden feitelijk afhankelijk?

Alvast bedankt en vriendelijke groeten, Armand

Goeie vraag...

De differentiaalweerstand van de gelijkrichtdiode of -dioden varieert over een periode van de netspanning, op de momenten waarop de diode in voorwaarts staat is de differentiaalweerstand laag, als hij in sper staat hoog. Een ratelcondensator moet voorkomen dat deze variaties een hoogfrequent signaal onbedoeld in amplitude moduleren, wanneer het netsnoer als parasitaire antenne of aardleiding werkt. Om dat voor elkaar te krijgen moet de reactantie van de condensator bij de te ontvangen frequenties voldoende laag zijn. Wat voldoende laag precies betekent kan ik je helaas niet vertellen. Ik denk een reactantie veel kleiner dan die van de antenne, maar misschien heeft iemand een preciezer/beter doordacht antwoord.

Aan de andere kant wil je ook weer niet dat er bij 50 Hz belachelijk veel stroom door gaat lopen. Dat wil je zeker niet als er op een of andere manier een risico bestaat dat die stroom ook door de gebruiker gaat lopen (bijvoorbeeld bij condensatoren van fase naar randaarde in een geaard apparaat waarvan de aarde misschien niet is aangesloten, of van de fase van de netspanning naar het chassis bij een ongeaard apparaat).

De grap is nu dat alle waarden die je genoemd hebt aan deze criteria voldoen, behalve dan het criterium van stroom door de gebruiker. Als er een kans bestaat dat de stroom door de gebruiker loopt, kun je niet meer dan een paar nanofarad toelaten en moet de condensator heel erg goed geïsoleerd zijn (daar heb je tegenwoordig speciale isolatieklassen voor). Als die kans niet bestaat, is alles van 5 nF tot en met 100 nF bruikbaar.

Waar ze vroeger van afhankelijk waren, weet ik niet. Sinds de term Y-condensator bekend is en er corresponderende UL en IEC-normen voor bestaan, wordt eigenlijk altijd een waarde gekozen die ervoor zorgt dat de lekstroom naar aarde onder de norm blijft, of ruim eronder als er voorzien is in aansluiting van veel randapparatuur die zelf ook naar aarde lekt.

Het antwoord van MarcelVdG komt daar ook al op neer, maar hij formuleert het net weer even anders.

Voor een geaard apparaat mag die stroom groter zijn dan voor een dubbelgeïsoleerd apparaat (*). De conformteitstest vindt plaats met een spanningsmeter over een RC parallellschakeling tussen de aarde van het toestel en de echte aarde. De exacte voorgeschreven waardes ken ik niet, omdat de normbladen om een of andere duistere reden altijd betaalplichtig zijn.

(*) Ja, echt, een dubbelgeïsoleerd apparaat mag aanraakbare metalen delen hebben die met condensatoren aan het net hangen. De doorslagvastheid (4kV) van die condensatoren is 2 keer zo hoog als bij een geaard apparaat (2kV) - ziedaar de betekenis van dubbelgeïsoleerd - en de norm voor de stroom die er mag lopen is ook een stuk krapper.

P.S. De bijbehorende condensatorklasse is Y2 voor 230V nettoepassingen. Helaas nog steeds sporadisch in papieruitvoeringen te krijgen, gebruik bij voorkeur ceramische of MKT/MKP hoewel die laatste meer voor klasse X2 zijn (tussen nul en phase inplaats van naar aarde).

Iedereen bedankt voor de antwoorden.

Het gaat vooral om vooroorlogse radio's.Ik merk wel veel verschillen zoals bv. bij Ondia 2x10nF,Técalémit 2x5nF,Philco 2x15nF en Marconi 2x100nF.
Dat deze waarden lukraak gekozen werden of toevallig voorhanden waren,lijkt me toch heel onwaarschijnlijk.

Vriendelijke groeten, Armand