Dankzij Fons Vendrik mijn NSF-je H54U weer een stapje verder. En hij opperde om ‘mijn NSF-je’ op het forum te plaatsen.

Aanvang tweede helft jaren 70 kwam ik in het bezit van een totaal verpeste radio. De buitenkant was met verschillende kleuren olieverf gepimpt (grappig dat dit woord in die tijd geeneens bestond) inclusief de bakeliete afstemschaalomlijsting, de achterkant ontbrak evenals een buis en een knopje. Gelukkig was het knopje voor de bandkeuze er wel. Iemand wist mij te vertellen wat voor buis er nog meer in hoorde en dat de radio ook nog werkte. Er werd een buis in geprikt, spanning er op gezet en inderdaad: de radio speelde! Maar wat zag het er uit. Licht blauw, donker blauw en paars. Men had z’n best gedaan. Maar omdat het zo’n een leuk klein ding was in tegenstelling tot die grote kasten, vond ik deze radio interessant en nam het mee naar huis.

Thuisgekomen de radio eens beter bekeken. Omdat in die dagen buizenradio’s geen waarde hadden, laat staan deze te restaureren, ging - en ga - ik er nog steeds van uit dat de radio volledig origineel was. Maar toch begreep ik iets niet. Op de zeer stoffige afstemschaal met “Herrijzend Nederland” (wat was dat?) stond een Philips-logo. Dus een Philips? Maar achter op het chassis stond dat het in licentie gebouwd was. Ik begreep er niets van. Een paar jaar heeft deze radio in een kast opgeborgen gezeten totdat het plan opvatte (ergens eind jaren 70) de radio maar eens op te knappen.

Eerst maar eens de afstemschaal onder handen nemen. Helaas heb ik bij het poesten een deel van de afstemschaal wat weggepoetst. Zodra ik zag wat ik deed ben ik daar dan ook onmiddellijk mee gestopt. Ook heb ik een verschrikkelijke verticale streep getrokken in de teksten toen ik het glaasje naar boven uit de houders haalde. Stom, zonde maar gedane zaken namen geen keer. De bakeliete afstemschaalomlijsting met verfafbijt grotendeels schoon gemaakt. Toen met zilverpoets verder. Er kwam een mooi resultaat te voorschijn. En toen de kast.

Heel voorzichtig de zijwanden er af gehaald. Toen kon ik zien wat de ware kleur van de kast geweest moets zijn: licht bruin gerasterd materiaal. De wandjes zaten zo onder de verf dat ik nergens kon bespeuren wat het nou geweest moest zijn. Ik gokte op gewoon blank hout. Dus de wandje met afbijt behandeld, geschuurd en in de mat transparante lak gezet. Dat zag er al mooi uit. Tja, toen kwam het lastigste: de kast zelf. Het materiaal proberen te redden met verfafbijt maar dat was onbegonnen werk. Dat rastermateriaal was reddeloos verloren en zou ik dus moeten vervangen. Maar wat was het nu eigenlijk?

Ik ben stad en land afgelopen om het te vinden. Nergens. Dus iets anders wat er op zou lijken. Bij V&D heb ik toen jute-behang gevonden wat heel dicht in de buurt komt. Het was iets vezeliger en het raster was een fractie groter. Maar de kleur was perfect. Dus een metertje gekocht, minder ging helaas niet. Het oude spul van de kast gehaald, restanten verf verwijderd en het jute er op behangen. Bakeliete omlijsting er weer in, zijwandjes er weer aan en klaar was m’n radio. Wat mooi! En intussen een totaal verkeerd knopje (wel bruin bakeliet) gemonteerd. Maar één ding begreep ik niet. Er waren vier kleien gaatje in de kast. Waarvoor waren die nou? Hoe dan ook, de radio heeft zo vele jaren op mijn kamer gestaan met daarbovenop een oude koptelefoon. De zon deed goed zijn werk. De bovenkant van de kast verkleurde behalve waar de koptelefoon zat. Zo had ik later twee lichte rondjes op m’n kast. Maar wat bleek? Een paar jaar in de vensterbank zonder die koptelefoon en het leed was geleden.

Waarom weet ik niet maar op een bepaald moment, vele, vele jaren later, keek ik eens op MP. Toeval bestaat niet, nee, maar hier even wel. Er werd zo’n radio aangeboden. In donkerbruin (verkleurd stond er bij). Het bleek geen Philips te zijn, het was een NSF! En wat bleek verder? Die gaatjes waren de bevestigingsspijkertjes van (naar het leek) messing ornamentjes! Die moest ik ook hebben. Maar inmiddels was ik er achter gekomen dat deze radio niet op elke hoek van de straat te vinden was. Laat staan die ornamentjes. Het ontbrekende knopje was wat anders. Die heb ik ooit eens van een beurs (mijn enige en enkele bezoek) gehaald.

Ik ben eigenlijk naar die beurs gegaan voor het kijken naar oude radio’s en het kopen van een Philips-embleempje (voor een andere radio). En ach, ik was er toch: had men voor mij het ontberekende knopje ook nog? Het is niet te geloven maar ik had bij alle standhouders alle bakjes minutieus doorgezicht: niets. Tot (geen geintje) ik het allerlaatste bakje bekeek (voor de tweede keer). Zo’n knopje! Wel met een kapotte schacht maar dat kon me niet schelen: ik had het knopje. Nu waren ook alle knopjes weer in orde. Heel raar: de radio knapte van dat ene knopje echt op.

Maar toen de ornamentjes. Uiteraard geen geluk. Dus ik zou dan zelf maar iets in elkaar prutsen. Na wat zoeken liep ik in een modelbouwzaak tegen wat messing materiaal aan. De foto van MP had ik nog op mijn PC staan en met wat mazzel heb ik zo goed en zo kwaad als dat ging de maten van de ornamentje op genomen en messing staf en plaatmateriaal gevonden wat redelijk in de richting kwam. Ik ben er nooit aan begonnen dus de radio verdween weer in de kast.

Enkele maanden geleden vroeg een kennis van me om een grote buizenbak (16 buizen) van Philips te repareren. Ik had al vele jaren niet meer met buizen geknutseld maar het leek me wel wat. Deze radio gerepareerd en dat smaakte naar meer. Mijn NSF-je? Wacht, er was zo’n forum over oude radio’s. Bestaat die nog? Is er wat te vinden over mijn NSF? Ja dus: Fons.

Fons heeft me geholpen aan de juiste maten van de ornamenten. En geluk is met de domme: ik zat met mijn messingmateriaal heel erg dicht in de buurt. Zagen, knippen, buigen: ornamentjes klaar. Nu is mijn NSF zoals hij toen was. Niet helemaal 100% maar wel erg goed gelukt. Maar nog zonder achterwand. Die zoek ik dus nog.

De verlichting deed het bij mij (ook) erg belabberd. Maar dat blijkt ‘normaal’ te zijn. Om hier een mouw aan te passen heb ik een kleine modificatie doorgevoerd en nu brand het lampje best leuk. Ik heb dus nu ook de schaalverlichting. En ook hier weer iets raars. Toe ik de radio kreeg waren er twee losse draadjes. Een was de antenne. Dat was me duidelijk. Maar die andere? Dankzij de foto’s van de NSF op MP kwam ik er achter wat dat was: schaalverlichting. En ik kon daar ook ontdekken waar het andere draadje zou moeten zijn. E.e.a. zo ook aangebracht. Maar de fitting? Dat was me niet duidelijk. Dankzij Fons zag ik wat voor fitting het echt moest zijn. Ik had een verkeerde destijds er aan gesoldeerd maar dacht in mijn spullen nog wel de juiste te hebben. Spullen van m’n vader die in zijn jeugd aardig wat radio’s gesloopt heeft. En ja hoor: daar was ook de fitting. Wat is dat een gezellig licht. En de radio zelf? Speelt keurig. Ook met de teerknollen (waarvan ik er eentje toch maar heb vervangen, de rattelcondensator).

En inmiddels weet ik wat ‘Herrijzend Nederland’ betekent.