Natuurlijk kun je met een buis een monostabiele multivibrator bouwen, maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

Ik zal een paar redenen opnoemen
- om er iets van te leren
- omdat het leuk is om te zien wat je met buizen kan doen
- om het in de sfeer van dit forum te houden

Als het makkelijk moet ga je naar de Blokker en je koopt een klokje

Hallo peter,

Dit is precies wat ik zocht
Lekker simpel. Ik heb hem net even getest en hij blijkt super te werken.
Alleen wordt het wel zoeken naar een dikke condensator, want zoals het schema en praktijk al uitwijzen is de pulsduur idd afhankelijk van de grootte van de elco.
Met 100 uF is het al niet genoeg. (was het enige wat ik zo snel bij de hand had)
Dan krijg je net een gloeilampje aan het pulsen, maar niet genoeg om het stappenrelais door te tikken. Maar dat komt wel in orde. Ik weet nu in ieder geval waarmee ik moet experimenteren.
Ik zal het resultaat binnenkort laten zien.

Heel erg bedankt,

Groetjes Andy

--
Een slecht werkman geeft zijn gereedschap de schuld...

Deze zogenaamde differentiërende schakeling werd heel veel toegepast en wordt nog steeds toegepast. De schakeling zal je ook in vrijwel alle leerboeken elektronica aantreffen.

In de tijd van de stappenrelais waren buizen duur, veel duurder dan relais. Die werden dus in de regel niet toegepast om (stappen)relais aan te sturen. Daar komt bij dat de stappenrelais die mij nog voor ogen staan, forse jongens waren die flink wat stroom nodig hadden om tot actie over te gaan. Met een gewoon ECC-tje zou dat vast niet gelukt zijn.

Waar het bij relais om gaat is de stroom door de spoel. Die moet groot genoeg zijn om voldoende kracht uit te oefenen. Daarnaast moet - zeker bij een stappenrelais - de stroom lang genoeg aanwezig zijn. Het opbouwen van het magnetisch veld in de spoel kost tijd en de reactie van het mechanisme kost nog meer tijd. We spreken dan in de orde van grote van ms. Nogal kort voor een mens maar lang ten opzichte van de ns waar in de moderne elektronica vaak mee gerekend wordt.

Met dit in het achterhoofd, kun je bedenken dat de grootte van de benodigde condensator afhangt van de zelfinductie van de spoel, zijn Ohmse weerstand en de tijd die het relais nodig heeft om een stap te zetten. Die gegevens zijn ooit wel bekend geweest maar of je nu nog een datasheet kan vinden is zeer de vraag

Blijft zelf experimenteren over. Als het met een C van 1000uF lukt, des te beter. Als je een veel grotere waarde nodig blijkt te hebben, wordt zo'n C lastig, groot en duur. Een oude truc is dan om een veel lichter relaistje tussen te schakelen. Die kan zelf veel minder stroom nodig hebben en kan daardoor met een kleinere condensator toe. Uiteraard moeten de relaiscontacten wel de stroom kunnen verdragen die het stappenrelais nodig heeft.

Tenslotte nog een ander punt. Als je de stappenschakelaars in serie zet, heb je ertussen geen condensator nodig. Als je de "9" van de vorige met de spoel van de volgende verbindt, zal die volgende schakelen als de "9" weer wegvalt. Energiezuinig is dat niet natuurlijk en ik durf niet met zekerheid te zeggen dat alle stappenrelais ertegen kunnen.

Pieter Kralt