Als de trafo verbrand is hoef je hem niet te meten, die is gegarandeerd stuk.

Om de weerstand te berekenen moet je de draaddikte en het aantal windingen weten, dat staat meestal niet vermeld. Vervolgens moet je een ruwe schatting maken van de gemiddelde omtrek van een wikkeling, daar introduceer je dus al een onnauwkeurigheid mee. Bovendien is het lang niet altijd mogelijk om met een weerstandsmeting een defect vast te stellen.

De eerstvolgende foutzoekstap is de oorzaak van de overbelasting zoeken en wegnemen. Gelijkrichter, elco's (maar die had je al vervangen, wel met de juiste polariteit aangesloten?), eindbuizen, koppelcondensatoren zijn veel voorkomende oorzaken. Meten heeft de voorkeur boven testen door uitwisseling, anders blijf je bezig.

Hoe kan ik de transformator weerstand van een voedingstrafo bereken?

De transformator weerstand heeft echter niets te maken met de opgenomen stroom, deze bepaalt alleen de hoogte van de stroompiek tijdens het bijladen van de 1e buffercondensator.
Als de versterker (om wat voor reden dan ook) 210 mA vraagt moet de transformator om heel te blijven √2 x 210 mA = 300 mA kunnen leveren.
Dit in verband met de te leveren stroompieken welke optreden tijdens het laden van de buffercondensatoren.(100 x per seconde dus!)
Van de bovengenoemde transformator mag dus na gelijkrichting en afvlakking een gelijkstroom worden afgenomen van maximaal ½ √2 x 190 = 134 mA.

m.vr.gr.
Anton van den Oever

De stroom die een gelijkrichter(buis) uit de trafo betrekt is scherp pulsvormig, Alleen als de momentele spanning van de trafo hoog genoeg boven de al aanwezige gelijkspanning uitstijgt gaat er stroom lopen. Alleen gedurende die "toppen" zal er stroom gaan lopen. Die word naderhand afgevlakt door de buffer- elco
De gegevens die in de buizenhandboeken gehanteerd worden gaan uit van de theoretisch mogelijke situatie, dat een toestel alleen maar een kòrte spannings onderbreking krijgt. De buffer- elco is al bijna helemaal leeg, maar de buis is nog warm genoeg voor emissie. Op dàt moment loopt er in de eerste periode van de teruggekomen spanning een bèste stroompuls, die de kathodeleiding van de gelijkrichtbuis zou kunnen venielen
Nico

--
een kinderhand
is ook weer gauw leeg

je kunt dit gewoon meten met een ohmmeter, het betreft n.l. de DC-weerstand van één van de HS-wikkelingen. Je kunt er de DC-weerstand van de primaire wikkeling bij optellen, rekening houdend met de wikkelverhouding.

Met het doorbranden van de voedingstrafo heeft dit echter niets te maken. Meestal wordt doorbranden veroorzaakt door een sluiting in één van de trafowikkelingen, of door een te hoge stroomafname. Voor de genoemde versterker wordt de stroomafname opgegeven als 190 mA AC. Dit is de wisselstroom die je meet met een AC-meter die is opgenomen in de leiding aangesloten op de middentap van de HS-wikkeling. Ik neem aan dat je dit al hebt gemeten toen je bemerkte dat de trafo te heet werd.

Wanneer de AC stroomafname (zonder uitsturing) meer is dan 190 mA zit er een fout in de versterker, niet in de voeding.

De DC stroomafname van deze klasse AB-versterker is ongeveer 160 mA (zonder uitsturing). De kathodeweerstand per eindtrap moet 130 ohm zijn, deze weerstand bepaalt de instelling van de eindbuizen en daarmee de stroomafname. De eindtrappen zijn vast ingesteld, je hoeft dus verder niets af te regelen. Gebruik wel een goede kwaliteit eindbuizen. Dus b.v. geen Russische 6p15p buizen. Gebruik ook geen omgestempelde buizen, omdat dit meestal geen 6BQ5 of EL84 buizen zijn.

Bij volledige uitsturing van de versterker loopt de stroomafname wat verder op. Dat is normaal, en heeft te maken met de klasse AB instelling van de beide eindtrappen.

Nu kan ik een nieuwe voeding voor deze versterker gaan ontwerpen!

Dat lijkt me het paard achter de wagen spannen. Wanneer de nettrafo is doorgebrand door een interne sluiting is dit overbodig. Wanneer de nettrafo is doorgebrand omdat de stroomafname te hoog is kan je beter eerst de versterker repareren.

--
http://www.hupse.eu/radio