"maar daaronder valt de hier gebruikte dikke gefineerde multiplex plaat duidelijk niet."

De op de foto's zichtbare gefineerde 7-laags multiplex platen van het toestel waar Paul het over heeft zijn inderdaad nogal dik. In elk geval aanzienlijk dikker vergeleken met de vuren latjes die er tegenaan zitten.

Waaronder vallen deze multiplex platen duidelijk niet? Je tekst is nogal cryptisch op dit punt. En wie is Piet? Is de door jou getoonde foto werkelijk afkomstig van de website van deze Piet?

De triplex bovenplaat van de Waldorp 46A uit 1946 is helemaal niet zo dik als je misschien denkt, precies even dik als de latjes (14,5 mm).

Waldorp gebruikte vlak na de oorlog triplex (dat bestaat uit 3 lagen, zoals het woord al zegt) en massief hout. Voor de goedkopere (en voor de wat latere) kasten gebruikte men in deze periode een goedkoop soort meubelplaat, dat voor een groot gedeelte hol was. Hier maakte men onder meer de kast voor de Waldorp 47B van.

Dergelijk dik en gefineerd multiplex als Paul laat zien ben ik nooit tegengekomen in Waldorp toestellen uit deze periode, en ik heb er toch heel wat gezien. Ook totaal niet-passende afstemschalen ben ik in dergelijke toestellen eigenlijk nooit tegengekomen.

Of je nodig naar Specsavers moet weet ik zo niet, van mij mag het. Gelamineerd hout is heel iets anders dan triplex of multiplex. Bij gelamineerd hout loopt de draad van het hout steeds in dezelfde richting, bij triplex en multiplex is de draad per opvolgende laag steeds 90 graden gedraaid. Gelamineerd hout ben ik nooit tegengekomen in een Waldorp 46A.

--
http://www.hupse.eu/radio

Ik was mijn reactie nog wat aan het preciseren en uitbreiden, maar de edittijd was reeds verstreken. Bij deze:

Het voordeel van bijnamen is dat je een harp ook een tulp kunt noemen en andersom, zonder dat je er een ander toestel mee aanduidt. Mogelijk is het een vergissing van de adverteerder, maar het toestel wordt er niet anders om.

Kennelijk verschillen we wat van aanpak. Als een toestel echt "lijkt" ga ik dat proberen te weerleggen. Kennelijk ga jij van het tegenovergestelde uit en ga je bij voorbaat van een vervalsing uit, wat ook zal werken maar wat de bewijsvoering naar mijn mening onnodig lastig maakt (immers op basis van 1 argument kan je al iets weerleggen, maar om iets te bewijzen moeten alle argumenten opgaan).

Keiharde argumenten voor of tegen ontbraken naar mijn idee tot dusver, vandaar dat ik ook een slag om de arm houd al vraag ik me af waarom iemand die toestel zou willen vervalsen, maar jij hebt me nu in elk geval een aantal extra criteria gegeven waar ik op kan letten. Dankjewel!

Ik denk dat je het punt rond mijn anecdote (want meer is dat natuurlijk niet - iedereen kan zoiets in principe schrijven) miste; Dat gedicht stond niet op deze radio maar op een ander exemplaar en was gewoon een leuke zijsprong om te illustreren dat Waldorp wellicht geen heel strak geleid bedrijf was en het lastig is om heel stellige conclusies te trekken over hun producten - ook en vooral op basis van de andere aangehaalde zaken. Dat het timmerwerk uit meer dan 1 fabriek kan komen, maakt de kans op afwijkingen ook nog eens flink groter.

dat Waldorp wellicht geen heel strak geleid bedrijf was

Waldorp maakte maar heel weinig radiotoestellen in de jaren '46-'47. Er was dus weinig ruimte voor investeringen in machines e.d. Vandaar dat je inderdaad potloodstreepjes ziet afkomstig van de timmerman die een en ander moest aftekenen.

Zelfs b.v. het streepje dat met witte inkt op de platte zwarte metalen schaalwijzer van het model 46A is aangebracht is daar met de hand opgezet. Deze wijzer is 1 van de weinige mechanische onderdelen van dit toestel dat niet afkomstig was van Philips.

Een "strak geleid bedrijf"? Of juist niet? Ach, dat kan je toch echt niet uit het soort zaken afleiden dat je noemt. Hiervoor is immers informatie nodig over de bedrijfsvoering bij het bedrijf.

en ga je bij voorbaat van een vervalsing uit

Een vervalsing? Daar ga ik absoluut niet van uit, daarvoor zijn de afwijkingen immers te groot. Bovendien wordt het toestel niet aangeboden als een Waldorp 46A of als een Waldorp Brilliant. De afwijkingen wijzen eerder in de richting van een Waldorp-replica. Er zijn wel hier en daar originele onderdelen gebruikt, zoals het schaalglas (dat deels onder het hout is verdwenen, en ook niet bij het chassis past) en misschien het frontglas met de 3 zwaluwen (is niet goed te zien op de foto, dit onderdeel werd overigens enige tijd geleden nog als replica aangeboden).

--
http://www.hupse.eu/radio

dit verhaal staat als volgt in een artikel van Gidi Verheijen (RHT 139): "Deze radiokasten zíjn niet alleen bestemd voor de eigen Velora-toestellen, maar ook voor gevestigde radiofabikanten, zoals Philips, Waldorp (later Fridor) en Pye. Voor Philips maakt Velo luxe kasten voor radiogrammofooncombinaties".

--
http://www.hupse.eu/radio

Maurice, dat is de "Haagse Bluf". Het lijkt heel wat, maar in feite is het grotendeels lucht.

Waldorp heeft in 1947 nog wel een tweede versie van het toestel in de handel gebracht, hierin is een ruimere uitgangstrafo gemonteerd plus een grotere luidspreker. Dit is de versie met 4 zwaluwen op de glasplaat (4 vogels geven natuurlijk meer geluid dan 3 vogels).

De kast is natuurlijk groot vergeleken met die van de Philips 209U, maar uiteindelijk is het een tamelijk kleine console. Philips kwam in 1947 met iets dergelijks op de markt, nog ietsje kleiner maar wat strakker van lijn (de Philips KX574A met een BX462A chassis).

--
http://www.hupse.eu/radio