De complicatie bij condensatoren is dat de toelaatbare lekstroom nogal kan variëren, voor een ontkoppelcondensator van een schermrooster is een lek van 1 mA vaak nog toelaatbaar. Maar voor een koppelcondensator kan een lekstroom van 1 uA al een reden zijn om het onderdeel af te keuren.

Dit leidt dus alleen maar tot een modern tijdverdrijf, de z.g. "total recap".

Ja, de tester van Hans vertelt ons niet of die teer-C nog bruikbaar is.
Daar zou best wat meer gedifferentieerd naar gekeken mogen worden.
Een werknemer zal er na een slecht functioneringsgesprek ook niet op stel-en-sprong worden uitgegooid.
(of is dat een beetje kort door de bocht)

En wat betreft die lek van papiercondensatoren wil ik m.b.t. de teercondensatoren nog wel een opmerking maken.
Wij hadden vroeger op school een zekere heer Dusamos; een ietwat loensende zeer gedreven docent.
(een type vrij rondlopende rekenmachine dat je tegenwoordig nog maar zelden tegenkomt)
Hij gaf het vak 'materialen en onderdelen'.
Welnu, hr. Dusamos heeft voor ons in 1968 eens een referaat afgestoken over de teercondensatoren en de Wimabommen, zoals hij die toen al noemde.
Over de teercondensatoren meldde hij dat ze m.b.t. hun lek "behoorlijk goor" waren.
En.... de Wimabommen die na 1968 werden gefabriceerd waren weer prima! wist hr. Dusamos te vertellen.
(De man had blijkbaar aandelen bij Wima, want wij vonden dat laatste van niet.)

Maar goed, ik mag dus na de ontboezemingen van hr. Dusamos aannemen dat de teer-C's 50 geleden net zo slecht zijn als heden ten dage.
Om daarmee toch even op de oude discussie terug te komen, moet ik zeggen dat ik mij licht geërgerd heb aan opmerkingen:
"Die dingen zijn oud en op, of vervangen die zooi!" ..... en oneliners van die strekking.
Kijk, dat ze oud zijn dat weet ik wel, maar de 'oude discussie' kan wat interessanter worden als diezelfde mensen mij zouden vertellen wát er dan precies "op" is.
Tot die tijd blijf ik geloven dat ze in 50 jaar eigenlijk niet veranderd zijn.
Nog altijd even goor.