Overgenomen uit de Twentse Courant Tubantia d.d. 4-11-2017, auteur Felix Nijland.
Bijlage Binnen & Buiten; Mijn Mancave

De geur van oude radio's
Zolder, kelder, schuur of werkkamer: gun een man zijn eigen honk. Als zijn vrouw 'Goede Tijden, Slechte Tijden' kijkt, repareert Gerrit Hovius in zijn hok op zolder oude radio's.

Auteur: FELIX NIJLAND

Hij ontkent het niet. Als zijn vrouw een televisiesoap aan zet, vliegt Gerrit Hovius (65) naar de vliering. ,,Of The Bold and the Beautiful... Ook zo'n programma waar ik een gloeiende pest aan heb. Schrijf je dat op? Laat mijn vrouw het niet lezen...''Gerrit heeft een hok op zolder. Hij knoeit er aan oude radio's, sommige uit de jaren dertig. Hij schuurt, lakt en fineert de prachtige kasten en geniet als ze weer pronkjuweeltjes zijn. ,,Mijn radiohok is me alles waard. Vooral op gure herfst- en lange winteravonden trek ik me daar terug. Heerlijk, je kunt er heel gezellig zitten.''Eigenlijk heeft hij twee hokken. Het werk- en reparatiehok thuis in Vroomshoop, en een ruimte boven de fabriekshal op het industrieterrein waar hij en zijn vrouw een bedrijf hebben dat drukwerk, waaronder deze krant, verspreidt. Bij die ruimte mag je niet over 'hok' spreken, vindt Gerrit. ,,Het is een museum. Dat durf ik gerust te zeggen.''Wie binnenkomt, kan dat beamen. Series prachtig opgeknapte radio's staan er, in lange rijen naast en boven elkaar. De oudste uit 1924 en de eerste Philips-radio van amper drie jaar later. Philips, daar heeft hij alles mee. ,,Eigenlijk verzamel ik alleen maar Philips-artikelen. Het is een ziekte waar ik niet meer van afkomt. Tja, Philips is een Nederlands merk, biedt oerdegelijke kwaliteit en vakwerk.''
Wrak
Of het nou zijn werkhok is of zijn museum op het industrieterrein, hij voelt zich in beide ruimtes op zijn gemak. ,,Als ik hier ben, krijg ik energie. Een oud wrak van een radio opknappen en er weer een keurig spelend apparaat van maken, dat is het mooiste wat er is.''Hij koopt die nostalgische apparaten via eBay, via zijn grote netwerk van medeverzamelaars en op beurzen. Gerrit gaat er zelfs één keer per jaar voor naar Frankrijk.Op dit moment probeert hij een Indonesische Philips radio te bemachtigen. ,,Die heb ik nog niet. Bijzonder daaraan is dat je de spoel kunt wisselen zodat je een andere golflengte krijgt.''Hij straalt als hij vertelt over de geur van oude radio's. ,,Ruik je het niet?'', zegt hij terwijl hij om zich heen wijst in zijn grote hok. ,,Man, de lekkerste lucht die er is. Ook daarom ben ik hier zo graag. Ik kan die geur en sfeer niet missen.''Hij heeft ook bandrecorders, een televisiecamera van de NOS, transistorradio's, een ventilator, emaille reclameplaten. Alles van Philips, dat spreekt voor zich. En oude, perfect gerestaureerde grammofoons. ,,Ze doen het hoor.'' Hij zet een plaatje op. 'Wij zijn twee eenzame cowboys', krast het door de ruimte. ,,Wie dat zijn? Johnny en Rijk natuurlijk.''

Prachtig toch...

--
“Brandt dit licht, dan koppen dicht”.
Hanso H. Schotanus á Steringa Idzerda