Naar aanleiding van het draadje: Prik en Snuffelaar, waarin ik in een reactie schreef dat een signaalzoekertje makkelijk te maken is van wat afgedankt materiaal, kreeg ik via de mail een paar reacties met de vraag naar een schema en hoe e.e.a. dan te maken is .
Om deze mensen niet teleur te stellen (en zonder daarbij Jan voor de voeten te willen lopen bij de verdere ontwikkeling van de Prik en Snuffelaar), heb ik nogmaals zo’n dingetje gebouwd en het deze keer digitaal vastgelegd.
Men neme dus wat afgedankte huisraad zoals:
Een oud computer speakersetje, model en merk doen niet ter zake, een paar (lege) viltstiften, wat transistoren en verder componenten volgens schema en wat verloren uurtjes op een regenachtige dag.

Daar de gevoeligheid van een dergelijk computer versterkertje niet hoog genoeg is moet er een klein voorversterkertje bij geplaatst worden.

Dit is een direct gekoppeld tweetraps versterkertje met een emittervolger aan de ingang om een hoge ingangs impedantie te verkrijgen. Dit kan gemakkelijk op een stukje gaatjesboard gemonteerd worden
De door mij gebruikte transistoren zijn alleen maar gekozen omdat ik deze ruim op voorraad heb, vrijwel ieder universeel npn type zal voldoen, moet u ze er nieuw voor kopen neem dan BC549C of BC550C.
Vanwege de hoge versterking is het wel verstandig om een afscherming van een stukje blik o.i.d. om het printje heen te maken.

Het geheel kan vervolgens makkelijk in de meeste kastjes een plaatsje vinden.
De condensator van 100 nF / 630 of 1000 V aan de ingang blokkeert gelijkspanning en zorgt ervoor dat de versterker alleen maar schrikt (wij ook trouwens) als er wordt gemeten op een punt met hoge gelijkspanningen.
De 10 V zenerdiode houd de voedingspanning stabiel, de weerstand ervoor bedraagt ca. 100 Ohm bij 12 V, voor hogere voedingspanningen deze zodanig aanpassen dat de stroomopname ongeveer 10 á 12 mA bedraagt. Het versterkertje zelf gebruikt slechts een paar mA, het meeste vloeit in de zenerdiode.
De voeding wordt van het eindversterker printje betrokken, zoek hiervoor de afvlak elco op en soldeer een draadje op de plus en min.
Soms is het erg duidelijk, soms moet je er even naar zoeken.
In mijn geval stond er een duidelijke opdruk op de print.

De uitgang wordt met stukje afgeschermde kabel verbonden met een van de ingangen van de eindversterker, afscherming op slechts één plaats aansluiten, anders krijg je een aardlus.
Op het andere kanaal kan b.v. indien gewenst nog een VU meterje gemonteerd worden.
Indien het andere kanaal niet gebruikt wordt, sluit de ingang dan kort en monteer aan de uitgang een weerstandje van 10 Ohm.
De laagfrequent probe bestaat eigenlijk alleen uit een weerstand van 470 KOhm, de demodulator probe bevat wat meer componenten en ook dit kan het eenvoudigst op een strookje gaatjes print worden opgebouwd.
De oplettende lezer zal op de foto aan de ingang 2 condensatoren van 1 nF zien, deze staan in serie omdat ik geen 470 pF had met voldoende werkspanning.

Indien een aluminium viltstift houder wordt gebruikt, dan even een stukje isolatiemateriaal aanbrengen om kortsluiting te voorkomen.

Sommigen bezitten reeds een RF probe voor gebruik bij een universeel of buisvoltmeter, deze kunnen echter niet gebruikt worden omdat de grote RC tijd hiervan zorgt ervoor dat de modulatie niet gevolgd kan worden.
Indien correct gebouwd is er geen spoortje brom en is de gevoeligheid van het geheel zodanig, dat als men de demodulator probe tussen twee vingers vasthoud er al zenders te horen zijn!
E.e.a. pretendeert niet een compleet meetinstrument te zijn maar wel een handig toestelletje voor het opsporen van fouten in o.a. radio toestellen.
Bovendien kan het afhankelijk van de beschikbaarheid tegen geringe of geen kosten vervaardigd worden.

Veel plezier met nabouw en gebruik.
m.vr.gr.
Anton van den Oever