In hetzelfde tekeningetje staat nog een aanwijzing die van belang is.
De trafo moet een impedantie hebben van minimaal 50 ohm.
Samen met de maximale waarde van de elco blijf je binnen de specs van de buis.

De rt is volgens de legenda van het boekje de totale inwendige weerstand van de voedingsbron. Ik dacht dat iets anders was dan de serieweerstand, maar ik zal het wel weer verkeerd zien.

Hans

En voor de mensen die specifieke voorbeelden willen: de VY2 diode in de DKE38 gaat op deze wijze erg vaak stuk. Dat is te voorkomen door het verkleinen van die piekstromen.

--
Ik neem op kleine schaal reparaties voor anderen aan voor een leuke prijs.
Stuur een mailtje bij interesse.

De waarde van de buffer- elco is gebaseerd op een "worst case" situatie.

Men baseert zich bij de opgave van de maximale capaciteit van de bufferelco op de piekstroom die (kortstondig) door de gelijkrichter mag lopen. In dit geval 2,5 Ampere gedurende 200 ms (1955). Je hebt helemaal gelijk wanneer je meent dat deze maximale stroom niet continue mag lopen, in dat geval is het heel snel "einde buis".

De maximale piekstroom treedt op nadat de netspanning kortstondig wordt onderbroken, bijvoorbeeld door een korte stroomstoring of door het wat onhandig bedienen van de netschakelaar.

Een "worst case scenario" treedt op wanneer je een moderne miniatuurelco van 10x20 mm gebruikt die niet bestand is tegen de vaak aanzienlijke rimpelstroom die optreedt in een schakeling met een 5Y3GT buis. Tegen de tijd dat deze elco zich gaat gedragen als een kortsluiting kan de gelijkrichtbuis gemakkelijk zwaar beschadigd raken. Men hield hier indertijd nog geen rekening mee...

De maximale piekstroom die continue toelaatbaar is bedraagt 440 mA per anode. De maximale effectieve waarde van de stroom wordt meestal niet opgegeven, maar ligt in de buurt van de 120 mA per anode

Een te grote stroom die te lang door de buis loopt kan inderdaad leiden tot het doorsmelten van de verbindingsdraad naar de kathode. De VY2 gelijkrichter staat hierom bekend. Met een 5Y3GT heb ik dit nooit meegemaakt.

In tegenstelling tot wat men denkt is de maximale capaciteit van de bufferelco bij een 5Y3GT 10 uF (1949) of 20 uF (vanaf circa 1955). Speciale uitvoeringen van de buis kunnen een hogere waarde verdragen, b.v. 40 uF voor de GB-uitvoering. Deze getallen hebben betrekking op een schakeling met een Rt van 50 ohm en een anodespanning van 350 volt AC.

Oudere 5Y3G buizen zijn gespecificeerd door een waarde van 4 uF bij een Rt van 10 ohm en een anodespanning van 350 volt AC.

In de meeste gevallen leidt het overschrijden hiervan tot beschadiging van de kathode. Bij dit soort overbelasting kunnen er stukjes oxide van de kathode springen. Zo'n buis zal dan binnen vrij korte tijd defect raken.

--
http://www.hupse.eu/radio

Serieschakeling geeft wel een hogere ESR maar dat hoeft niet persé een probleem zijn. Als hij harder gaat brommen of de boel wordt te warm, is het vroeg genoeg om te concluderen dat het niet werkte. Er is wel aan te rekenen, maar ik zou vooral aanraden om boeken en whitepapers te raadplegen als je dat tot op het bot uit wilt zoeken.

Verder moet de spanning per elco ook weer niet te laag worden. Een vuistregel die wel aangehouden wordt is dat je hem het beste tussen 20% en 80% kunt houden.

Kijk bij serieschakeling wel uit dat het huis van de elco vaak aan de - hangt of in elk geval niet geïsoleerd is. Het dunne kousje dat er bij moderne elco's omheen zit is niet per definitie geschikt om elco's met een aardig spanningsverschil tegen elkaar gedrukt te monteren.

En inderdaad zoals je al aangeeft: bleederweerstandjes gebruiken waar voldoende stroom doorheen loopt om de spanningsverdeling goed te houden. Ook dan nog wat extra speling aanhouden. Dus niet twee stuks van 200V in serie als de nominale spanning die eroverheen komt te staan 360V is bijvoorbeeld, maar diezelfde elco's zijn samen prima voor bijvoorbeeld 275V.