Kijk John dat is het nou
Wat ik wilde weten daar over
Ja breekbaar maar geen last van vocht
bedankt .
huub

Ik ben zo vrij om mijn vraag zelf te beantwoorden.

Nee, Ronette noemde het niet zo.
Het moet inderdaad Rochelle zijn.

Groeten, Armand

Er bestaan van de Philips AG3016 uitvoeringen met en zonder vetvulling. Wat ik me kan herinneren (want de types met vetvulling functioneren al lang niet meer) maakte het voor de weergave niet uit. Een ander verhaal zijn de voorgangers zoals de AG3010. Dit waren gewoon matig geconstrueerde elementen. Er is eens een elemententest beschreven in Radio Bulletin rond 1953: De philips elementen sprongen uit de groef bij een naalddruk van 6 gram. Ze moesten beslist een hoge naalddruk hebben.

Groet, Jan

De plastic armen van Philips resoneerden des te meer, vandaar de demping met deze gel.

Philips maakte allerlei plastic grammofoonarmen. In sommige soorten zat ook nog een holle metalen buis. Een Philips arm waarin een gel is aangebracht ben ik nooit tegengekomen.

Er speelt wel iets anders, namelijk het effectieve gewicht van een grammofoonarm in relatie tot de beweeglijkheid van de naald. De armpjes van de jaren '50 Philips grammofoons zijn relatief licht, terwijl de beweeglijkheid van de naald relatief gering is. Hierdoor ligt de natuurlijke resonantie van het geheel te hoog, meestal een flink stuk hoger dan het wenselijke maximum van 15 Hz.

Philips claimde inderdaad dat de vettigheid die het bedrijf gebruikte om zo'n kristalplaatje van de buitenwereld af te sluiten drie doelen diende:

1. om de invloed van vocht op het seignettekristal tegen te gaan
2. omdat het een goede invloed zou hebben op de weergave
3. omdat het kristal hierdoor tegen breuk zou worden beschermd

Ik verzin dit niet ter plekke, je kunt dit gewoon nalezen in de Philips literatuur.

Helaas kon het bedrijf geen van deze claims hard maken, en besloot het dus eind jaren '50 om geen vaseline meer te gebruiken in haar PU-elementen.

ad. 1: men hield geen rekening met het feit dat een seignettekristal (men heeft het ook wel over Rochelle kristallen, ik gebruikte eerder het woord Rochette maar dat is onjuist) van nature al water bevat. Wanneer je zo'n kristal te zeer afsluit van de buitenwereld gaat dit al snel fout, het kristalplaatje vervloeit daardoor. Vaseline neemt nauwelijks vocht op, het beoogde voordeel is verandert in een nadeel omdat het water van binnenuit komt i.p.v. buitenaf.

ad. 2: zoals Jan al zegt, er is geen verschil in weergave te bemerken bij eenzelfde elementtype met en zonder vaseline

ad. 3: dat klopt maar zeer gedeeltelijk, wanneer het element voor de tweede keer te hard op de plaat valt gaat het alsnog mis.

Je kunt wel denken, dat je het weer beter weet, John, maar ...

Vooral het woordje "weer" dat je hier gebruikt is veelzeggend. Het is op social media zoals dit forum nu eenmaal veel gemakkelijker om klakkeloos te generaliseren richting een persoon die iets meldt dan om gebruik te maken van steekhoudende argumenten. Ik hecht dan ook zeer weinig waarde aan je opmerkingen, het werkt natuurlijk wel in negatieve zin in op het groepsproces. Het is bekend dat de "wishdom of the crowd" abrupt verdwijnt wanneer het om personen gaat. (Wil je snel, ga dan alleen, wil je ver, ga dan samen). Jij wilt kennelijk snel...

Wanneer iemand een betere methode weet om deze piëzo plaatjes voor dit doel te kunnen gebruiken dan hoor ik dat natuurlijk graag. Het lijkt me veel beter wanneer je zou uitleggen hoe je zo'n probleem als dit kunt aanpakken dan wel kunt omzeilen.

Waar je met name mee blijft zitten is het gebrek aan veerkracht, zo'n plaatje verbuigt in een pickup element blijvend in plaats van dat het terug veert. Het gedraagt zich hierdoor duidelijk anders als een kristalplaatje. Voordeel is wel dat het niet breekt...

--
http://www.hupse.eu/radio

Beste castafiore,

Weet u nog op welke franse site die methode staat. Een tekst in het frans zou voor Christian handig zijn.

Vriendelijke groeten,

Eduard