Ik sjouw geen radio met langegolf (bijv. BBC 198kHZ~/= 1500 meter) en ingebouwde ferroceptor meer dan 750 meter ~/= 1/2 Lambda omhoog om daarmee goed te kunnen ontvangen. Ten eerste is dat een heel karwei en ten tweede wat dacht je van de vele haspels met verlengsnoer .....

Dus vandaar dat het is bewezen...

groet Sander

Je kunt de radio beneden laten staan en alleen de draad naar boven sjouwen. Helaas is de hooste berg in Nederland maar 442 meter als ik me niet vergis, je zult het dus met een kwartgolf antenne moeten doen. Helaas zijn die aan het voedingspunt weer laagohmig en moet je de hoogohmige antenneingang van de radio aanpassen
Zo we zijn er weer!!!!!

Henk Roovers

Ik ga niet uitleggen wat een reageerbuis is, maar de vorm van de laatste generaties electronenbuizen hebben de vorm van een reageerbuis, langwerpig en rond en van glas. Daar stopt elke overeenkomst.
Een electronenbuis lijkt dus op een reageerbuisje met daarin wat metaalwerk en een aantal pootjes. Een beetje voorstellingsvermogen is natuurlijk nooit weg.
Ik weet niet waar je met je opmerking heen wil, maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds achter mijn vorige mail sta. Je weet iets niet, je stelt een vraag en als je een overigens correct antwoord krijgt, dan trek je dat zonder iets van de materie af te weten, in twijfel. Vraag het dan niet, of doe zelf onderzoek. Het internet geeft op vrijwel alle vragen antwoord. Blijkt dat het antwoord, gegeven door hulpvaardige mensen, toch niet (helemaal) juist is, dan kun je altijd nog een discussie aangaan. Helaas ontaard discussieren in oeverloos gezwets als een van de partijen geen sjoege heeft van het onderwerp waarover de discussie gaat.

Tot zover

Henk Roovers

Wat heb jij een irriTANte manier van vragen zeg....

eerst zeg je dat je het snapt en dan vuur je weer een volgende (niets zeggende) vraag af??

Google bestaat ook nog.

Martin Deubel

--
Past het niet? Pak een hamer!

Mooi stukkie techniek hé?

Ja, dat is genieten. Goed dat er nog zulke vragen worden gesteld!

Heel mooi zijn ook de vroege ferroceptor radio's, zoals deze Duitse handradio uit 1958. De transistors waren toen nog redelijk kostbaar, hier zitten er maar liefst 3 in.

De batterij is dezelfde als die in het vorige toestel zit. Bovenaan zie je weer zo'n magische radiomagneet zitten. Vlak eronder de hoogfrequent transistor. Een dure jongen in die tijd. Helemaal rechts zit de tweede transistor, een laagfrequent type. Deze is voor h.f. als emittervolger geschakeld, op die manier haalt ie net de bovenrand van de middengolf, zonder al te veel te verzwakken

Dan volgt de detector, een kristaldiode OA70. Het laagfrequent signaal wordt vervolgens weer teruggevoerd naar de h.f. transistor, die het versterkt. Dan komt het nogmaals in de l.f. transistor terecht, die het signaal nogmaals versterkt. Via de volumeregelaar (het witte wieltje geheel links) gaat het signaal naar de eindtransistor, een echte Telefunken OC604 spezial. Deze heeft uiteraard een koelvin, die op het juk van de luidspreker zit vastgelijmd. Elke milliwatt (in dit geval maximaal 50 stuks) komt dan in de uitgangstrafo schuin onder het witte wieltje terecht, die er voor zorgt dat de 8 ohm luidspreker het radioprogramma kan gaan weergeven.

Het merk van dit toestel is helaas niet bekend, de kast is gemaakt van dik leer.

--
http://www.hupse.eu/radio

Overigens zaten in de eerste ontwerpen met transistoren geen balanstrappen, jaren na de introductie van de transistor zijn de "ijzerloze" (of is dat een Germanisme)versterkers ontwikkeld. Ergens wel curieus, maar het heeft waarschijnlijk te maken met de stromen die de transistoren in het begin konden verwerken, om rechtstreeks een laagohmige luidspreker aan te sturen.

Een balanseindtrapje was het gunstigst voor zo'n transistorradiotje om 2 redenen:
1- je kon hem in klasse B instellen, en dat scheelt batterijverbruik. Een eindtrap met enkele eindtransistor moet een vrij grote ruststroom trekken. Dat deed men alleen toen de transistoren nog zo duur waren dat het extra batterijverbruik goedgemaakt werd door de besparing van 1 transistor.
2- de trafo maakt het mogelijk de aanpassing op de luidspreker te optimaliseren, wat ook weer scheelt in het stroomverbruik. Bedenk: bij een batterijspanning van 6 V zou een (ideale) transformatorloze eindtrap 0,5W in 8 ohm leveren. Daarvoor heb je dan wel zwaardere eindtransistoren nodig dan de 0,5W typjes die hier werden gebruikt. Met de trafo kun je zorgen dat de eindtorren een grotere impedantie "sien", levert de eindtrap minder vermogen en kun je met kleinere en goedkopere transistoren toe. En je batterijverbruik is natuurlijk lager bij een lager vermogen.

De balansingangstrafo verving 1 of 2 transistoren. Ook dit was een kwestie van kosten.

Groetjes,
Onno

--
Vriendelijke groeten,
Onno

Hallo,

Bedankt voor de heldere uitleg. Zoals je het hebt verteld is het begrijpelijk en klopt het hele verhaaltje wat niet het geval is van de andere verhalen. Ik dacht al dat het zwarte materiaal veel lijkt op het materiaal wat vaak gebruikt wordt bij transformatoren van geschakelde voedingen van computers enzo. Men ontvangt dus de M component ipv de E component met een gewone antene. Ik begreep al niet hoe je met zo'n ding een elektrisch veld kan ontvangen.

NvG

Je doet voorkomen alsof je een beginner bent en nog alles moet leren. Nu weet je ineens feilloos aan te geven wat het verschil is tussen de draad antenne en een ferriet antenne. En welke andere verhalen?? Wat klopt er niet?
Ik krijg de indruk dat er meer aan de hand is dan een normale discussie. Ik ben daarin blijkens deze thread niet de enige.

Henk Roovers

Ik heb ook al een paar dagen de indruk dat men ons voor de gek aan het houden is, in de eerste posting geeft hij aan: " Ik ben zelf wel bekend met wat moderne electronica maar niet met lampen. "
Dan zou je toch wel weten hoe een ferrietantenne eruit ziet denk ik!

Groeten ... Hugo Sneyers