Nederlands Forum over Oude Radio's

Onafhankelijk medium voor liefhebbers en verzamelaars van buizenradio's en gerelateerde zaken

Terug naar hoofdpagina

Lineair

Hallo,

Kort geleden kwam ik bij het uitzoeken van wat voedingstrafo's een Telefunken exemplaar tegen, die naar mijn mening verkeerd gebouwd is.

[image]

Ik weet niet anders, of men zorgt er bij voedingstrafo's voor dat de E en I lamellen elkaar overlappen, en in dit geval dus om en om moeten liggen. Hier is dat niet het geval. De E lamellen liggen keurig om het spoellichaam gestapeld, en de I op een stapeltje daar tegenaan gedrukt.

Het lijkt mij sterk dat er ooit iemand aan deze trafo heeft zitten klooien. Ik heb hem een half jaartje terug zelf uit een Telefunken Concertino 6 radio gesloopt, en daarbij geen sporen van knutselwerk aangetroffen. De radio zelf was te slecht om nog op te knappen, en heb hem toen ook niet uitgeprobeerd.

Nou heb ik vorige week wat trafo's zitten testen, en deze viel mij dus op om de bouw. Maar ook vanwege het feit dat het ding vreselijk bromt en trilt, ook bij nullast. De gemeten spanningen waren overigens wel in orde (nullast). Ik kan mij niet voorstellen dat als dit een incidenteel geval is geweest, de trafo of radio door de kwaliteitscontrole heen gekomen is, of later niet alsnog vervangen is.

Wie heeft dit vaker meegemaakt?

Groeten,

Matthias

Reageer op dit bericht

585 keer gelezen

Hallo Matthias,

AMROH had ook zulk soort trafo,s

Deze hadden alleen een primaire wikkeling,sec.moest zelf gewikkelt worden!

Een soort bouwpakket,bestond uit 3 delen,een spoel en twee stukken blikpakket

Dus na wikkelen sec. schoof je het spul in elkaar.

Resultaat een trafo naar eigen keuze.

Groet Ton

Reageer op dit bericht

538 keer gelezen

AMROH had ook zulk soort trafo,s

Hallo Ton
Amroh had ze, maar ik heb er nog een,
[image]
De P4U en toevallig ga ik die nog gebruiken ook, om een voedingstrafo te maken voor een Heathkit signaal generator waarvan deze defect is.
Moet alleen even transformator papier (phasotherm) kopen, het prespaan wat er bij zat is helemaal verkleefd en dus onbruikbaar.
De kern heeft een wat afwijkende vorm en klikt in elkaar, alleen de buitenste blikken zijn E I, zal er nog wel een kiekje van maken.
Leuke tijd was dat toch!
m.vr.gr.
Anton van den Oever

Reageer op dit bericht

423 keer gelezen

Hallo Matthias,

Philips had/heeft ook erg veel trafo's volgens dit concept opgebouwd.
Alleen werden dan aan de zijkant het E en I pakket (over de dikte zal ik het maar noemen) aan elkaar gelast.
Dat werd gedaan om de luchtspleet zo klein mogelijk te houden (het geheel werd flink aangedrukt tijdens het lassen) en om het brommen te beperken.

Een paar foto's ter verduidelijking:

[image]

[image]

De wervelstromen door het blik lopen haaks op de lasnaad (uiteraard in de dikte-richting van het blik, daarom is het geen massieve blok ijzer). De extra verliezen door de gelaste naad zijn klein.
Het is natuurlijk gemakkelijker om zo'n trafo te produceren.

Vriendelijke groeten,
Jac Janssen

Reageer op dit bericht

481 keer gelezen

Vroeger werden trafo's bij de productie als laatst gedompeld in een teerbad. Dit om roesten te voorkomen. De 'dikte' van de luchtspleet is mede bepalend bij het ontwerp van een trafo. De plaatsen waar de lamellen van de I- en de E-poot elkaar raken moet zo glad mogelijk zijn. Ook werd er wel een dun kunststof plaatje in de luchtspleet gezet. De dikte hiervan werd ook tijdens het ontwerp bepaald.
Hier is roest te zien op de plaats van de luchtspleet. Deze is dan niet overal even groot en zelfs onregelmatig. En dat is oorzaak van het brommen en trillen.
In nullast kunnen de secondaire spanningen wel kloppen, maar de opgenomen stroom primair wordt groter. En dan kan de trafo bij belasting erg heet worden (en de primaire wikkeling doorbranden).
Han Bakker

Reageer op dit bericht

446 keer gelezen

Vroeger werden trafo's bij de productie als laatst gedompeld in een teerbad. Dit om roesten te voorkomen. De 'dikte' van de luchtspleet is mede bepalend bij het ontwerp van een trafo. De plaatsen waar de lamellen van de I- en de E-poot elkaar raken moet zo glad mogelijk zijn. Ook werd er wel een dun kunststof plaatje in de luchtspleet gezet. De dikte hiervan werd ook tijdens het ontwerp bepaald.
Hier is roest te zien op de plaats van de luchtspleet. Deze is dan niet overal even groot en zelfs onregelmatig. En dat is oorzaak van het brommen en trillen.
In nullast kunnen de secondaire spanningen wel kloppen, maar de opgenomen stroom primair wordt groter. En dan kan de trafo bij belasting erg heet worden (en de primaire wikkeling doorbranden).
Han Bakker

Het dompelen werd voornamelijk gedaan door Philips, waarschijnlijk om de trafo´s te beschermen tegen het indringen van vocht. Ze werden daardoor tropenproof.
Voor een normale trafo is een luchtspleet ongewenst en de luchtspleet werd zo klein mogelijk gemaakt door de blikken om en om te stapelen en goed samen te persen. Overigens zijn er nog diverse andere modelen blikjes, met een vast middenbeen, dat aan een zijde losgestansd is. Verder bestaan er nog trafo´s met alleen maar twee benen, een verre voorloper van de ringkerntrafo, die niet meer uit elkaar kan en dus helemaal geen luchtspleet heeft, maar waarvoor speciale wikkelmachines vereist zijn.
Loopt er ook gelijkstroom door de wikkelingen, zoals dat bij uitgangstrafo´s het geval is, dan is een luchtspleet noodzakelijk om verzadiging van de kern te voorkomen. Als de kern verzadigd is, kan er geen onvervormde wisselspanning meer door de trafo gestuurd worden. Een uitzondering is dan weer de uitgangstrafo voor een balansversterker, waarbij ook gelijkstroom door de anodewikkelingen gaat, maar in tegengestelde richting. Bij een correct afgeregelde versterker is de resultante nul en zal de kern niet gemagnetiseerd worden door gelijkstroom.

Henk Roovers

Reageer op dit bericht

445 keer gelezen

Iedereen voor zover bedankt voor de reacties.

De gelaste versies ken ik ook wel. Ik meen dat ik daar nog een hele dikke van heb liggen uit een magnetron oven.

Bij de Telefunken transformator zat het I blikpakket nog met een soort grijze pasta ingesmeerd tegen het E pakket aangedrukt. Misschien door de jaren heen ook de bevestigingschroeven wat losser geraakt, wie zal het zeggen...

Ik heb nu het blikpakket op de meer gangbare manier om en om gestapeld, en de brom is nu weg. Ook de spanningen kloppen nog volgens opschrift.

Groeten,

Matthias

Reageer op dit bericht

384 keer gelezen

Heb ik me net een heel verhaal staan componeren over mijn ervaringen toen ik werkte op het ontwikkelingslab transformatoren bij Philips RGT. Klik ik op Preview: alles weg.
Als er belangstelling voor is wil ik nog wel eens proberen.
Han Bakker

Reageer op dit bericht

396 keer gelezen

Graag!

Jac Janssen

Reageer op dit bericht

402 keer gelezen

Hallo Matthias en Jac,
Ik probeer het nog eens.
Van 1964 tot 1966 werkte ik na m'n HBS-tijd op het ontwikkelingslab transformatoren van Philips RTG in Eindhoven.
Daar hield ik me vooral bezig met ringkerntrafo's, daar U-kerntrafo genoemd.
Verder moet ik afgaan wat mij toen is verteld.
Twee zaken waren daar heel belangrijk. 1. Antieroest. Daarom werden stapeltrafo's, als laatst in het productieproces altijd gedompeld in een teerbad, en later in een soort polyester. 2. De luchtspleet. Ik ben het eens met Matthias dat zonder beter is. Hierover was heel veel overleg. Het probleem was altijd weer: hoe krijg je de spoel(en) over de niet doorgezaagd ringkern. Tot het hoofd van de afdeling opperde om een soort kapotje(!)tussen de wikkelingen te gebruiken. Ik hoor het hem nog zeggen. Hoe, en of dit ooit is opgelost weet ik niet, dat was na mijn tijd daar.
Ook ging ik dan naar de fabrieken in Turnhout en Hasselt waar de trafo's werden geproduceerd. Er ging er geen een de deur uit die niet in een dompelbad had gelegen. En dat net zo voor trafo's bestemd voor de Westeuropese markt. w.o. Nederland. Allemaal om roest te voorkomen, en mogelijk ook tegen doorslag.
Dat werd allemaal weer uitgevogeld in de klimaatkamers die ze daar hadden.
Ik heb me daar heel wat staan meten aan twee U-kernen tegen elkaar. Het ging er vooral om wat is effect van de manier van doorzagen van een ringkern op de luchtspleet. Ook bij voedingstrafo's werd een kunststof lamel in luchtspleet geplaatst, 0,1 mm of minder. De dikte was een essentieel onderdeel van het ontwerp van een trafo. De dozen met U-kerntjes zie nog voor me.
Bij uitgangstrafo's speelde dit nog veel meer (vervorming). Kwalitatief zijn U-kerntrafo's beter dan die met gestapelde kernen. Ze kwamen eerder op de markt dan voedingstrafo's met een U-kern. Maar dat zal wel een kwestie van kostprijs zijn geweest.
Dat het brommen en trillen van een trafo te maken heeft met de luchtspleet herinner ik me wel. Probeer maar eens twee kernen van elkaar los te trekken als er spanning op spoelen staat.
Veel ben ik weer vergeten, maar wat ik nog weet uit die periode, dat zijn andere verhalen (bv de afd. afbraak en retour).
Vriendelijke groet,
Han Bakker

Een tweede keer Previwew: weer weg. Gelukkig eerst naar het klembord gekopieerd.

Reageer op dit bericht

371 keer gelezen

Hallo Han,

Een interessant verhaal!
Het is allemaal kennis die we niet kwijt mogen raken.
Erg bedankt voor het met ons delen.

Ik verneem graag nog eens wat meer ervaringen uit het Philips verleden.
Over de echte praktijk van produktie is al zo weinig opgeschreven.
Alles wat we nog weer kunnen vernemen draagt toch altijd weer bij tot een beter inzicht in de produkten.
En de historie en denkgang van de ontwikkeling is daar ook een interessant aspect van.

Weet je toevallig ook tot wanneer er trafo-massaproduktie bij Volt in Tilburg is geweest?
(De meeste trafo's die ik in mijn Philips televisies uit begin jaren '50 zitten, lijken bij Volt gemaakt.)

Vriendelijke groeten,
Jac Janssen

Reageer op dit bericht

370 keer gelezen

Volgens mij tot ergens eind vorige eeuw nog, minstens 1996. In elk geval lijntrafo's.

Reageer op dit bericht

356 keer gelezen

Verhaal getikt, dan ctrl a drukken, daarna ctrl c drukken, en dan pas op preview.
Mocht het dan verkeerd gaan, dan open je weer opnieuw reageren, en druk je ctrl v
Viola, het hele verhaal staat er weer.

Reageer op dit bericht

390 keer gelezen

Verhaal getikt, dan ctrl a drukken, daarna ctrl c drukken, en dan pas op preview.
Mocht het dan verkeerd gaan, dan open je weer opnieuw reageren, en druk je ctrl v
Viola, het hele verhaal staat er weer.

Je kan het ook in word of een andere text-editor maken en dan volgens de ctrl-a ctrl-c methode naar de bijdrage kopiëren. Veel editors slaan tussentijds ook nog back-up copiën op.

Henk Roovers

Reageer op dit bericht

386 keer gelezen

Je ziet, dat had ik bij de tweede keer ook gedaan. Ik ken het trucje gelukkig. Maar hoe het komt?
Mijn credo is altijd weer: computers zijn net mensen. Verbaas je dus nergens over.
Han

Reageer op dit bericht

381 keer gelezen

De oorzaak is een timeout op het forum.
Na een bepaald aantal minuten geen reactie sluit de forumsoftware de verbinding en sluit dus de reactie.
Op je pc echter staat hij nog steeds, omdat je de text lokaal intik.
Pas met preview of versturen geef je pas weer een signaal naar de forumsoftware, die dan echter de connectie al gesloten heeft en er dus niet op reageert.
Tekst weg.

Dus bij langere stukken tekst altijd de ctrl truc.

Reageer op dit bericht

345 keer gelezen

Hier heb ik zeker interesse in.

Reageer op dit bericht

359 keer gelezen

Hallo Han,

Balen :CRY:
Ik heb dat zelf ook al enkele keren meegemaakt. Inderdaad 'oplossing' om voor op een knop verzenden of preview te klikken de boel even te selecteren en te kopieren. En soms vergeet je dat ook weer te doen (zoals ik toch nog wel eens).

Ik ben trouwens wel benieuwd naar het verhaal, dus als het lukt het nog een keer te schrijven, dan graag.

Groeten,

Matthias

Reageer op dit bericht

372 keer gelezen

RSS Feed van deze thread

Terug naar hoofdpagina

powered by my little forum