Hallo allemaal,

Voor de goede werking van de balanstrafo is het nodig dat het aantal windingen van elk der helften gelijk is. De transformatieverhouding (Nprim/Nsec) moet voor beide helften van de primaire wikkeling immers gelijk zijn, anders krijg je vervorming.

Om de Ohmse weerstand van beide helften beter gelijk te krijgen zou je één van de primaire helften ook weer op moeten delen, één wikkelingshelft half wikkelen, daarna de volledige tweede primaire helft en tenslotte de resterende helft van de eerste primaire wikkeling. Dan zal de draadlengte en dus de ohmse weerstand van de beide primaire nagenoeg gelijk zijn.

De impedantie ( bestaande uit een ohms en een inductief deel) zal dan ook nagenoeg gelijk zijn. Voor het inductieve deel van de impedantie maakt het niet uit waar de wikkeling in wikkelruimte ligt. Het magnetische veld van de diverse wikkelingen loopt immers via het blikpakket.

Een snelle test van een balanstrafo kan misschien beter met een kleine wisselspanning op de secundaire gedaan worden: De beide primaire helften moeten dan een gelijke spanning geven.

Met vr. groet,
Gerrit Jan Eshuis

De anodewikkelingen hebben exact hetzelfde winding aantal. Bij een goede trafo bestaan deze wikkelingen uit meer parallel geschakelde windingen, waartussen dan ook weer volgens een bepaald patroon de secondaire ligt. Dat heeft ook weer te maken met capacitieve koppelingen van de windingen onderling. Het parallelschakelen vindt dan weer zodanig plaats, dat de gelijkstroomweerstand praktisch aan elkaar gelijk is.
Ik heb daar wel tekeningen van, maar die zijn eigendom van Philips en ik kan die niet zomaar op het www zetten.
Bij transistortrafo's is de spanning tussen de wikkelingen onderling gering en de kans op doorslag van de isolatie klein. De windingen worden dan bifilair gewikkeld, dat wil zeggen twee windingen tegelijk.

Met de trafo op de foto heb ik zojuist een ontwerp afgerond. Bij deze trafo zijn zowel de primaire als de secundaire wikkelingen per helft geheel naast elkaar gewikkeld. De primaires worden apart gebruikt, de secundaires staan parallel. De ohmse weerstanden zijn inderdaad identiek.

Echter, voor een goede bandbreedte moet de spreidingszelfinductie laag zijn. Tussen primaire en secundaire moet de koppeling zeer vast zijn. Dit wordt o.a. bereikt door de primaire en secundaire tussen elkaar in te wikkelen. Dat is bij deze trafo ook uitgebried gedaan.
Verder wordt de speidingszelfinductie ook bepaald door de breedte van de wikkeling. En die is bij deze trafo dus maar de helft van wat het zou kunnen zijn. Omdat de 2 helften naast elkaar gewikkeld zijn. Dat is dus weer een nadeel van deze trafo.
Verder is de koppeling tussen de 2 primaires onderling ook slechter, omdat de primaires niet door elkaar heen gewikkeld zijn, maar naast elkaar. Bij de overgang van de ene buis naar de andere buis, in de versterkerschakeling, moet de ene primaire wikkeling het van de andere overnemen, en dat kan dan in het uitgangssignaal tot slingeringen leiden. Ik had daar ook last van en heb dus over elke primaire een RC netwerkje moeten zetten, om dat te dempen.
Al met al echter blijkt het toch een uitstekende trafo te zijn. De schakeling zal ik te zijner tijd misschien een keer plaatsen.

Piet

Ik had graag eens in zo´n trafowikkelfabriek een kijkje willen nemen, hoe zulke trafo´s gewikkeld werden en onder welke criteria. Verschachtelung, etc.

Een kennis van me heeft een bedrijfje dat allerhande trafo's wikkelt.
Hier zie je hem aan het werk toen hij enkele jaren geleden een balansuitgangstrafo voor me aan het wikkelen was: https://www.youtube.com/watch?v=R5A71zaWz7E

Groeten .... Hugo Sneyers