Fijn verhaal en mooi om te lezen.
Zelf geloof ik niet meer zo in stereo.
Wie zegt dat dit MOET?
In een concertzaal als het Koninklijk Concertgebouw klinkt het ook geen stereo, behalve dan toevallig voor een tiental mensen ergens in het midden van de zaal. Het is de bedoeling dat het geluid de ruimte geheel vult. Als de akoestiek goed is hoor je het geluid totaal, zelfs achter het orkest, zoals in het concertgebouw (kaartjes voor die plaatsen zijn daarom niet goedkoper als op andere plekken in de zaal).
Bernard Haitink had zijn mooie stereo installatie op mono staan dientengevolge.
Vond/vind stereo ook onzin. Als je in een café zit ga je ook niet precies op een bepaald plekje zitten om het live geluid in stereo te horen.
Ik heb het altijd irritant gevonden dat je in een huiskamer ook op een bepaalde plek moet zitten bij stereo weergave. Anders is het geluid uit balans. Als je met een groep luistert is er maar één die op de goede plek zit. De rest zit compromissen te maken. Zitten te dicht bij één van de luidsprekers. Met een groot gezelschap wordt het al helemaal moeilijk en is de stereo installatie ronduit irritant.
Zit je verplicht bij elkaar op een kluitje op een bepaalde afstand van de luidsprekers om "van de muziek te genieten".
Sinds ik van Philips de prachtige HiQ radio B7X73A uit 1957 heb ervaar ik mono als een geweldig systeem. Het geluid vult de ruimte daadwerkelijk "als in een concertzaal", zoals Philips in de promotie van deze radio riep.
Natuurlijk kan het allemaal beter (en verplicht dan ook veel duurder, die verhoudingen raken ook zoek). Een goede installatie wordt niet tien keer beter als je er tien keer zoveel geld in stopt.
Heel veel mono opnames zijn ronduit schitterend en de stereo platen worden ook mono weergegeven (dankzij een stereo element die mono is aangesloten, ook voor het behoud van mijn stereo platen).
Met plezier is het mogelijk om met een gezelschap naar de muziek te luisteren op (bijna dan) iedere plek in de kamer. Wij ervaren de muziek, niet de installatie. Die doet gewoon zijn werk op een uitstekende manier. En mijn vijfweg mono systeem is nog historisch aardig om te zien ook.
Stereo is leuk voor het effectbejag. Bij popgroepen. Pink Floyd met leuke links-rechts effectjes. Tja , dan buiten ze dat met veel te veel geluidsniveau tijdens een concert nog uit ook. Ondertussen gaan je oren naar de knoppen.
Ik ken de verhalen wel hoor, dat je bij een goede stereo installatie het geluid niet uit de luidsprekers moet ervaren, maar breed achter de luidsprekers.
Maar dan moet je wel precies berekenen waar je moet gaan zitten dus.
Geef mij dan maar Chet Baker of Miles Davis of Dave Brubeck of wie dan ook met hun kwartetten op normaal geluidsniveau in hun prachtige mono-opnames. Passen ze heel goed in mijn woonkamer. Met gelijkwaardig plezier voor elke aanwezige die meeluistert. Want dat is ook belangrijk.
Net als in het Koninklijk Concertgebouw.
Kwestie van smaak wellicht...

Kennelijk heeft hij een persoonlijk probleem en dat is veel erger.

Waar maakt ie zich druk om.
Gezegt veel is natuulijk wel waar en wordt hoop onzin verkocht.

De tegen argumenten zijn wel een beetje slecht gebracht, enkel het vermogen en de grootte blijven staan.

Ik zeg het zo :0 (kom er in eens op nu.)

Als je op het strand door zand moet lopen is dat veel zwaarder dan door de lucht.

Tr's zijn immers zand, in een buis gaan de elektroontjes door de lucht.

Ha ha , vertel hem dat maar eens.

Al die audiomennekes met dit soort tegen gedrag, ik weet beter principe,
maken 1 grote vergelijkings fout.

Geen, ik zeg geen, heb ik al gezegd geen enkele van die mensen nodigen een band uit in hun audioruimte en vergelijken DAN hun verstrekers/luidsprekers.

Iedereen roept dat ze een veel betere versterker gebouwd hebben, niet een gaat de vergelijking aan met een live band!

Allemaal vergeten ze dat bij opname er een looi groot mengpaneel tussen zit met zo'n idioot aan de knoppen die daar lekker aan zit te draaien.
Trompet iets naar voren halend, bas iets opdraaiend, is doof voor hoog dus dat gaat ook de mist in, enz.

Natuur getrouw..... ja ja en die CD's betreft die opname die er op staat is ideaal.??!!
NOT

Ook nog even een reactie van een goede vriend van me en expert op audio gebied:

Even een “quickscan” op deze pagina losgelaten. Staat veel zin- en onzin in. Ook enkele fouten.

Verder…….ach. Is van alle tijden dit soort beweringen/discussies.

Uiteraard gaat het inderdaad om de muziek. Maar de “ware” weergave bestaat niet. In een concertzaal klinkt het ook niet hifi. Ook vaak een brij van geluid. Zelfs hetzelfde orkest in een andere zaal klinkt weer anders.

Karakter van de weergave; tor of buis is ook een persoonlijke voorkeur. Akoestiek is bijna altijd een psychische beleving.

Een wijdverspreid misverstand is dat weergave ergens op moet lijken, al was het maar op het oorspronkelijk geproduceerde geluid.

Persoonlijk ervaar ik het ideaal als de muziek rechtstreeks kan worden ervaren, zonder onnatuurlijke zaken mentaal te hoeven filtreren. Grappig genoeg kan een eenvoudige EL84-versterker hierin al zeer goede diensten bewijzen, hoewel er technisch beslist onvolkomenheden zijn aan te tonen. Het belang van deze onvolkomenheden wordt overdreven en om commerciele redenen uitgebuit. Waarom bestaat geen apparaat (anders dan het gehoor) om de resolutie van weergave te meten?

Ik vind het geen kompliment als iemand de reproductie door mijn zelfgebouwde installatie als hifi betitelt. Dat roept herinneringen op aan Philips versterkertjes uit de jaren 70 die stijf staan van de negatieve feedback, bonkende spaanplaatkastjes en een overdreven luisterniveau (dB's).

De schrijver van de notitie over mono weergave begrijpt waar het om draait: (het genieten van) muziek. Maistro...?