Een verdere en meer uitgebreide uitwerking van mijn verhaaltje van toen is overigens hier te vinden: http://home.hccnet.nl/piet.blaas/artikel-bi-ampli.htm

hierin worden vooral de voordelen van Bi-Ampli uitgelegd, waar ik het van harte mee eens ben.

Ik begrijp dat je wat problemen hebt met de uitvoering van de Bi-Ampli versterker in toestellen zoals de B7X94A. Je zegt hierover: "het ene kanaal gaf namelijk het gehele frequentiebereik weer, terwijl bij het andere kanaal slechts de hoge tonen wat verzwakt werden. Kwalitatief zijn deze toestellen dus niet zo goed".

Dat klopt niet, dit zou namelijk betekenen dat het Bi-Ampli principe slechts half wordt toegepast. Bij een Bi-Ampli versterker is het nodig dat in het ene kanaal de hoge tonen worden verzwakt, terwijl in het andere kanaal de lage tonen worden verzwakt. Bij de B7X94A gebeurt dit dus ook, om die reden heeft de fabrikant terecht de tekst "Bi-Ampli Radio" op het toestel geplaatst.

Op het schema zie je zowel in het bovenste kanaal als in het onderste kanaal de schakelaar "2" verschijnen (dat is de PU/Radio schakelaar). Met deze schakelaar worden de hierboven bedoelde hoog-af en laag-af filters ingeschakeld in de stand "Radio". In de stand "PU" van deze schakelaar is dit niet het geval, en werkt de versterker in de "stereo" modus (twee gelijkwaardige kanalen).

Mick zegt in dit verband "maar als ik mijn hoofd in de lege kast tussen beide luidsprekers steek, valt iets vreemds op: het ene kanaal klinkt echt een stuk doffer dan het andere". Deze waarneming is niet "iets vreemds", maar bewijst dat het toestel op dat moment in de stand "Radio" is geschakeld. Alleen dan is het Bi-Ampli effect waarneembaar.

--
http://www.hupse.eu/radio

Zeker eens met je betoog.

"De B7X94a is vooral erg veel bas, beetje midden en ook weer een niet al te aanwezig hoog".
Wellicht heeft dit ook te maken met het feit dat plano's zelden op de juiste wijze geplaatst
worden, zie mijn andere bijdrage. Mogelijk heeft Philips in de berekeningen rekening gehouden
met het systeem van weerkaatsing via de wanden. Dat is toch een aanmerkelijk verschil met
'frontale' en dus directe weergave van de luidsprekers aan de voorkant van een radio.
Maakt(e) men geen gebruik van de juiste opstelling dan is het feitelijk volkomen onlogisch
dat de luidsprekers aan de zijkanten van de radio zitten en van elkaar zijn af gericht.
Philips is midden vorige eeuw wel vaker in betogingen voorstander geweest van weerkaatsing
bijvoorbeeld ook via plafond, zoals bij de mono audio installaties met de bekende drie luidsprekers.
Past men dat toe, dan is een bijstelling van de toonregeling eigenlijk ook noodzakelijk, vooral
de hoge tonen.
De eerste plano's waren immers ook mono met aan de ene kant de lage tonen luidspreker en
aan de andere kant de hoge tonen luidspreker. Volkomen onlogisch als je die niet gaat 'mengen'
met behulp van de juiste opstelling met weerkaatsing via de wanden.
Voorts: er zit niet voor niets een toonregeling op en die is aan te passen afhankelijk van de
opstelling van de radio. Zeker als het om weerkaatsing via de wanden gaat. Philips adviseerde
zelfs bepaalde standen van de toonregeling bij iedere soort muziek.
Vooral bij de plano's is er veel gesold met de opstelling die vrijwel altijd niet was/is zoals het
de bedoeling was in het oorspronkelijke ontwerp/concept.

Voorts zie ook: http://www.grammofoon.com/HiQGN/Fotos/players17.htm
De enige vergissing die hier in dit verhaal gemaakt wordt is dat plano's alleen platte
radio's zouden zijn. Dit is een misvatting dat lang is gedacht, maar niet klopt. Met plano
werd door Philips het technische systeem van de radio bedoeld, niet de vormgeving.

--
Vriendelijke groet, René

Kwamen die plano's met luidspreker aan de zijkant niet in beeld in de tijd dat alle TV's ook een luidspreker aan de zijkant hadden.....En men dacht dat het best wel redelijk klonk.

Dat compenseren van hoge tonen naar voren vinden we ook in luxere TV's met een klein luidsprekertje aan de voorkant, en wat dachten we van de K6 en K7 kleuren TV met ls aan de zijkant en tweeter aan de voorkant.