Huub Peters overleden - in memoriam (Algemeen)

door RR1957 , Haarlem, 10.08.2019, 16:46 (1932 dagen geleden) @ Maarten Bakker
Bewerkt door RR1957, 10.08.2019, 17:13

Dat klopt natuurlijk ook wel.
Maar zijn hoofdwerkzaamheden waren het repareren en onderhoud van professionele
geluidsinstallaties. Bijvoorbeeld van muzikanten die directe hulp nodig hadden.
Het buizenmannetje of iets dergelijks werd hij genoemd in de muziekwereld, regio A'dam.
Dat was professioneel werk en lang ook zijn hoofdinkomen.
Het reviseren van vintage audio deed hij er voor de lol bij, zij het dat dit steeds
drukker en drukker werd, zeker toen hij naar Krommenie vertrok. Hij wilde nooit iemand
teleurstellen. Hij wilde werk afleveren wat "minstens tien jaar geen nazorg behoeft".
Na zijn studie heeft hij altijd de bij-cursussen gedaan tot een jaar of 10/15 terug.
Hij was dan ook gerechtigd om te certificeren.
Enkele jaren geleden kreeg hij de opdracht om in de kamers van een vintage hotel elk
te voorzien van een buizenradio. Die moesten uiteraard allemaal gecertificeerd zijn.
Dat is uiterst professioneel.
Zijn werk was zijn hobby zogezegd. Hij waardeerde vintage geluidspullen ten zeerste
als stukken techniek. Hij verzamelde niets. dat was zijn doel niet en interesseerde hem niet.
Wel om mensen met hun hobby in vintage audio spullen volledig tevreden te stellen
opdat ze daar volop plezier aan beleefden. In revisie's ging hij daar veel verder of dieper
in dan de meeste hobbyisten. Hij benaderde dat uiterst professioneel. Hij noemde zijn
werk dan ook geen revisies of reparaties maar restauraties. Hij wilde dat radio's weergaven
zoals ze ooit nieuw uit de fabriek kwamen, zoals de ingenieurs van de toenmalige fabrieken
het ontworpen hadden.
Dat was in zijn ogen voor 98 procent te benaderen ("je kunt het aan oude mensen niet meer
vragen hoe de radio's nieuw klonken, want of ze zijn er niet meer of hun oren zijn achteruit
gegaan...", altijd zijn opmerkingen met een 'big smile' en een rauw klinkende, gulle lach).
Maar beslist ook niet méér dan dat. Hij ging radio's niet verbeteren, ook al vroegen
cliënten daar nog wel eens om. Dat weigerde hij pertinent en legde omstandig uit waarom
hij dat niet ging doen. In alles wist hij cliënten altijd enthousiast te overtuigen van zijn gelijk.
Zijn bedrijfje met de enorme voorraad aan onderdelen was een professioneel bedrijfje, geen
hobbykamer. Hij woonde in zijn werk. Het was honderd procent zijn leven.
Er was ook geen tijd voor familie (voor zover die er nog is), geen tijd voor een relatie (meer) en
zeker geen tijd om ziek te zijn. Vond hij allemaal onzin om daar tijd aan te spenderen.

In een "vorig leven" was hij ook drummer van een band. Heftige tijd en ondanks dat hij daar
20/25 jaar geleden mee was gestopt (zijn muziekmaatjes zijn al lang overleden) , zou je kunnen
zeggen dat de erfenis daarvan uiteindelijk toch zijn leven heeft beëindigd. Dat verbaasde hem
enorm toen hij twee maanden geleden in in het ziekenhuis lag en de fatale diagnose hoorde
van de specialist. Ik was daar toen bij.

Hij en ik hadden geen technische overeenkomst, maar hij was voor mij een echte vriend om
het wel en wee van het leven door te nemen (en vooral te relativeren). We hadden heel veel
contact. In periodes vaak dagelijks. Toen het nog kon vooral 's avonds laat.

Hij vond dat hij een mooi leven had gehad en had al langere tijd vrede met het einde.
Ik meen dat hij 57 is geworden.

--
Vriendelijke groet, René