Eartha (Algemeen)

door RR1957 , Haarlem, 27.12.2008, 09:48 (5812 dagen geleden) @ huub.jak

Eartha Mae Kitt (North, 17 januari 1927 – New York City, 25 december 2008) was een Amerikaanse actrice en jazz-zangeres. De regisseur Orson Welles noemde haar ooit "the most exciting woman in the world" - de spannendste vrouw ter wereld.

Eartha Kitt was een ster van de bühne, het witte doek en de televisie. Bij het grote publiek was ze het meest bekend van haar rol as Catwoman in de televisieserie Batman in de jaren 60, en als zangeres van de zwoele kersthit Santa Baby in 1952.

Kitt kreeg in 1960 een ster op de Hollywood Walk of Fame. Ze werd drie keer genomineerd voor een Tony Award, een keer voor Emmy Award en tweemaal voor een Grammy Award.

Ze werd als Eartha Mae Keith geboren op een katoenplantage in de zuidelijke staat South Carolina. Haar vader was blank en haar moeder van Afro-Amerikaanse en Cherokee-afkomst. Haar kindertijd was moeilijk: haar vader verdween al snel en haar moeder stierf toen Eartha zes was. Op achtjarige leeftijd werd ze naar New York gestuurd om bij haar tante te gaan wonen. Haar grote kans kreeg ze toen ze op zestienjarige leeftijd werd toegelaten tot de Katherine Dunham Company, het eerste Afro-Amerikaanse gezelschap voor modern ballet.

Kitt was in haar beginjaren vooral actief in het cabaret. Ze maakte haar filmdebuut in 1948. Orson Welles gaf Kitt haar eerste hoofdrol in zijn productie van Christopher Marlowe's toneelstuk The Tragical History of Doctor Faustus (1950). In Hollywood debuteerde Kitt als tegenspeelster van Sidney Poitier in de film The Mark of the Hawk (1958). Ze was in meer dan 30 films te zien, waaronder in de documentaire All By Myself: The Eartha Kitt Story (1983).

Als zangeres had Kitt in de jaren vijftig en zestig een aantal hits, waaronder Santa Baby, Let's Do It, C'est Si Bon, Just an Old Fashioned Girl, Monotonous, Love for Sale, I'd Rather Be Burned as a Witch, Uska Dara, Mink, Schmink en Under the Bridges of Paris. Haar debuut-lp RCA Victor Presents Eartha Kitt (1953) stond in de top vijf in de Amerikaanse albumlijsten.

In 1968 maakte ze een faux-pas tijdens een lunch in het Witte Huis, door Lady Bird Johnson, de vrouw van Amerikaanse president Lyndon B. Johnson, aan het huilen te maken met kritische commentaren over de Vietnam-oorlog. Hierna kon ze in de VS geen meer werk krijgen en vertrok ze naar Europa, waar ze onder meer vloeiend Frans leerde spreken. In 1978 maakte ze haar Amerikaanse comeback in de Broadway-musical Timbuktu!.

In de jaren tachtig maakte ze eveneens een comeback als zangeres met de disco-hits Where Is My Man (1984) en Cha-Cha Heels (1989), een samenwerking met Bronski Beat. In de jaren negentig tourde Kitt door Noord-Amerika als de slechte heks in een toneelversie van The Wizard of Oz.

De laatste jaren van haar leven trad Kitt regelmatig op als cabaretier en musicalster. Ze had een hoofdrol in off-Broadway musical Mimi Le Duck (2006) en in de film Somebody Like You (2007). Ook had ze een stemrol in de animatiefilm Madagascar: Escape 2 Africa (2008). In Nederland kreeg Kitt in 2006 opnieuw enige bekendheid, toen haar nummer C'est Si Bon werd gebruikt in een reclamespotje voor Grolsch bier.

Eartha Kitt overleed op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van darmkanker.