Waarom dat?

Dominic

Er is veel kwaad gedaan in die tijd. Een oud-oom van me, staat nog met een geweer om de schouder op een foto van vlak na de 2e wereldoorlog. Ik heb nooit gevraagd wat hij in opdracht van de nederlandse regering daar heeft moeten doen, maar ik kan me een voorstelling maken, helaas.

Maargoed. Ik beschouw dit alleen maar uit technisch en historisch oogpunt. Daarom vind ik het geen probleem om hier naar te kijken.

--
Ik neem op kleine schaal reparaties voor anderen aan voor een leuke prijs.
Stuur een mailtje bij interesse.

Volgens de tabel was men in 1935 fl. 33,00 kwijt aan een gesprek Java > Nederland van drie minuten. Omgerekend naar nu en in in euro's (prijsindex referentie is 1935 = 100%) mag je alle bedragen met een factor van ongeveer 15 vermenigvuldigen.
Dus een babbeltje Java > Nederland zou je nu op een kleine € 500,00 komen te staan en een gesprek Java > Zuid-Amerika een dikke € 1800,00.
Je kon dus beter geen stotteraar zijn...

Willem

Ik ben ook een paar keer binnen bij R Kootwijk geweest. Dankzij Omroep Gelderland (ik mocht als enige presentator mee met het jaarlijkse uitstapje van de technici)
Inderdaad spectaculair.

Bellen was in de jaren 60 nog steeds duur over grote afstanden.

Rond 1961/62 overleed een van mijn oma's/ Die heb ik nooit bewust gezien want in 1956 gingen we naar Aruba, ik was toen 3 jaar.
Mijn vader overwoog nog naar Nederland te gaan, volstrekt onbetaalbaar in die tijd.
Dus bleef alleen bellen met Nederland over, iets dat we normaal nooit deden wegens de zeer hoge kosten. Maar toen even wel. Het gesprek moest worden aangevraagd. Alle gezinsleden mochten even met Oma spreken, echt heel kort, we snapten waarom. Van het gesprek herinner ik me niets, behalve de .....kortegolf fading, die ik als jochie herkende, we luisterden wel eens naar de Wereldomroep, ook via de korte golf.

Toen ik voor Omroep Gelderland werkte en ook voor O Flevoland, ging ik wel eens langs R Kootwijk, kijken naar de masten, op de MG hoorde je wat spannende piepjes.
Op eens bedacht ik dat de stem van mijn Oma dus via R Kootwijk naar Aruba werd gestuurd (of Curacao en dan via zeekabel naar Aruba, ik weet niet waar het zend ontvangststation van Landsradio, zoals dat op de Antillen heette, stond.)

Elke keer als ik daar in de buurt ben moet aan m'n Oma denken, nooit gezien, wel gehoord. Al was het peperduur.

" Ik heb eens een acetaat-lak plaat gehad op kartonnen basis. Die zou afspelen met een 'standaard' grammofoon met klapnaald niet overleven. De scheurtjes zaten al in het oppervlak. "

Dat zijn dat Hit van de Week platen.
Ik heb er stuk of 6 van.

Draai ze nog wel op een pick-up met inderdaad een 2gr kristal.
Behandel ze uiterst zorgvuldig, zijn heden erg bros.

Maar draaien perfect.
Op een slinger gram is inderdaad , zeker heden direct gedaan met ze.
Vroeger in tijden van nieuw staat denk wel paar keer te draaien op zo'n slinger gram.

serie 78 toeren grammofoonplaten uit de serie "hit of the week".
Dit zijn enkelzijdige flexibele platen uit 1929-1932.

Van het materiaal "durium".

Durium Records was een Brits platenlabel uit de jaren dertig, de jaren van de Grote Depressie.
Het label bracht, naar het voorbeeld van het label Hit of the Week Records,
éénzijdige grammofoonplaten op een soort karton uit.

Dit materiaal bestond uit een mengsel van papier en hars en heette 'durium'
(het was 'durable', duurzaam).

Durium Records werd opgericht in 1932 en was maar kort actief.

--
"I haven't even turned this on to see if it works because as long as I don't it might"