@ Huub
Zoals reeds vermeld hebben de gele versies dezelfde symptomen en deze liggen nog nieuw in mijn bakjes.

--
Real radios have motors

radiowizzard apedinges hotmail punt nl

De laag om deze condensatoren is een kunststof, en kunststoffen zijn chemische samenstellingen die niet stabiel blijven. De vraag is niet OF het gaat barsten of uit elkaar vallen, maar wanneer. De omstandigheden zullen mede bepalen hoelang de kunststof heel blijft, evenals de exacte samenstelling, die per batch kan verschillen.
Ik heb wat nos blauwe elco's weggegooid enkel omdat het blauwe kunststof laagje verpulvert, de elco's zelf waren qua eigenschappen nog best bruikbaar.

Dus, ik sta er niet van te kijken dat dit gebeurt. Aandrijfsnaartjes gemaakt van synthetisch rubber worden vloeibaar. Bandrecorder wiskoppen ingegoten met polyester druipen leeg. Zachtplastic tandwieltjes vallen uit elkaar. Enzovoort enzovoort. Het is niet anders. Helaas.

<edit>: Zijn de genoemde onderdelen daarom slecht? Natuurlijk niet. Ze hebben een lang, -al dan niet werkzaam- leven achter de rug.

<edit 2>: Het lijkt hier een combinatie te zijn van mechanische spanningen in het materiaal die er altijd al ingezeten moeten hebben en vervolgens na lange tijd scheuren door veranderen van de stabiliteit van het materiaal. Stabiliteit van het materiaal zou sneller kunnen veranderen doordat de onderdelen bijvoorbeeld bewaard zijn geweest in bepaalde plastic bakjes of zakjes waarvan het materiaal ook weer kan reageren met het omhullingsmateriaal van de condensator... Zomaar enkele overwegingen. Ik heb audiocassettedoosjes vastgeplakt zien zitten in pvc opberglades speciaal bedoeld voor audiocassettes

Dit was de eerste generatie polyester condensatoren van Philips, de officiele benaming was C296AA voor de 125V (later 160V) uitvoering en C296AC voor de 400V uivoering.
Het zijn niet-gemetalliseerde condensatoren (KT) die zijn dus niet zelf-herstellend na een (te) grote spanningspuls.
Dit in tegenstelling tot de latere gemetalliseerde MKT condensatoren, die in hoge mate wel zelf-herstellend zijn.

Het grote probleem bij de beruchte bruine Wima papiercondensatoren was, vooral in de eerste 10-15 jaar dat er vaak aan de uiteinden barstjes kwamen in de omhullende kunststof, waardoor vocht in het binnenwerk kon komen. En aangezien papier hygroscopisch is, is dat een groot probleem.

Polyester is in principe niet hygroscopisch, maar volgens Wikipedia bestaat er wel zo iets als polyesterrot, zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Polyesterrot
Ook bestaat er tinpest, dat zou misschien de reden kunnen zijn voor de scheuren aan de uiteinden van de 'mosterd' condensatoren.

--
"Tubes are for Music, transistors are for TV and electronics in general"