Hallo Antoon,

Geen idee, misschien veiligheid? Philips heeft wel meer merkwaardige ontwerpen op de markt gezet en daar hebben ze vast hun redenen voor gehad. Erg logisch lijkt het in dit geval niet, maar goed....

Mits netjes in orde gemaakt zijn dit uitstekende toestellen, geniet ervan!

--
Met vriendelijke groet,

Leo Snoeren

https://www.rrd.link/ (onder constructie)

leosnoeren(apenslingertje)freedom.nl

Kijk eens in het schema, of de voedingstrafo geen spaartransformator is. Dat heeft nogal wat voordelen. De kern hoeft maar een deel van het vermogen te verstouwen, er gaan geen verliezen optreden in dikke weerstanden (warmteontwikkeling), de anodespanning kan naar believen gekozen worden en er zijn meer netspanningskeuzen mogelijk.
Nadeel is dan dat het toestel niet meer geschikt is voor gelijkstroom netten en er is geen netscheiding, maar daar had Philips dan weer een trilleromvormer voor.

Edit: Het toestel heeft wel een trafo met netscheiding, het is dus geen autotrafo. Een voordeel vervalt daardoor, de trafo wordt groter

Bijzonder toestel, ja, ik ben het met je eens. Het is een volledig wisselstroomtoestel, waarbij al het vermogen door de voedingstrafo gaat. De keuze voor U-buizen laat zich hier niet zo goed verklaren. Soms is het ook niet ingewikkelder dan dat er restpartijen van overtollige buizen verwerkt moeten worden.
Er zijn ook wisselstroomtoestellen met een autotrafo en seriegloeidraden, en zelfs met een mix. Zie bv de B2X12A van Philips. Daar zit eea. zo in elkaar dat de trafo klein kan blijven maar toch heb je overal de spanningen die je nodig hebt.

In sommige toestellen met transformatorloze uitgang werden serievoedings-eindbuizen gebruikt. Daar was dan het idee dat deze een hoge gloeidraad-kathode spanning kunnen verdragen. De BX998A heeft bv twee keer de PL81. De combinatie van een EL onderaan en een UL erboven kwam geloof ik ook wel voor.

Bij mij zijn er aardig wat van deze toestellen voorbij gekomen.
Ze zijn volgens mij alleen in Leuven geproduceerd.
Wat mij nog het meeste verbaasd aan dat ontwerp is dat omdat de gelijkrichting met een UY 41 enkelzijdig is er gelijkstroommagnetisatie in de kern van de voedingstrafo onstaat.
De symmetrie van de belasting wordt natuurlijk nog wel wat verbeterd doordat een deel van de gloeidraden op een deel van dezelfde wikkeling is aangesloten.
Maar toch is een veel zwaardere trafo nodig dan met dubbelzijdige gelijkrichting toereikend zou zijn geweest.
Kijk maar eens,er zit echt een knots van een voedingstrafo in
En dan zit daar ook nog een 12,6 volt wikkeling op voor de gloeistroom van de 2 UAF 42's,de schaalverlichting en een eventuele UM 4.
Het lijkt wel of de ontwerper te diep in het glaasje heeft gekeken,maar waarschijnlijk was het toch een expirimenteel ontwerp om de eerste Rimlock buizen toe te passen.
Ik heb er laatst nog een gerestaureerd en speelt ook fantastisch.

Henk