Zoek eens op coherer detector.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Coherer

Het zouden elektrolytische detectors kunnen zijn.

--
Ik neem op kleine schaal reparaties voor anderen aan voor een leuke prijs.
Stuur een mailtje bij interesse.

Weet iemand wat de functie van de twee, met de letter 'V' aangeduide buisvormige onderdelen is? Ik vermoed dat het spanningsbronnen zijn, maar welke? Of zit ik op het verkeerde spoor?

Beste Herm

Ook ik vermoed dat het spanningsbronnen zijn.
Gewoon twee staven van verschillend metaal in een electrolytische oplossing.

De linke is in bedrijf, de rechte is als reserve voorzien....

Br. is de afkorting van "Branley" de uitvinder.

G. Wolfgang

Een vrije vertaling uit het Frans van betreffend artikel.

Draagbare ontvanger van Ducretet (verslag van de academie van wetenschappen van 7 november 1898).
Dit apparaat wordt in detail gepresenteerd in de aankondiging van november 1898 "Télégraphie Hertzienne sans fil" en er wordt duidelijk vermeld dat dit apparaat het onderwerp was van een rapport aan de Academie van Wetenschappen na experimenten op 5 november. Het lijdt dan ook geen twijfel dat we hier te maken hebben met het apparaat dat met succes in het Panthéon is gebruikt en vervolgens zonder succes bij de Eiffeltoren. De ontvanger maakt gebruik van onderdelen van bovenstaand model, namelijk het belmechanisme, de ivoren vijlkoker en het gevoelige relais. Volgens E Ducretet worden hulpweerstanden gebruikt "om vonken door extra onderbrekingsstroom te voorkomen". Dit zijn vloeistofweerstanden die niet worden opgenomen in de volgende apparaten. De doos bevat de batterijen die in een speciaal compartiment zijn geplaatst dat van achteren toegankelijk is. Ducretet geeft niet erg duidelijke aanwijzingen over het relais. Hij is tevreden met het specificeren dat het: "een zeer gevoelig telegraafrelais" is dat verticaal is geplaatst. Een kopie van dit ontvangermodel (of een vergelijkbaar apparaat) werd in januari 1899 aan luitenant Tissot geleverd voor zijn eerste draadloze telegrafie-experimenten, uitgevoerd in de haven van Brest (zie de uitstekende site: http://www.camille-tissot.fr/ : Het verslag van de experimenten uitgevoerd door Tissot tijdens de winter van 1899 lijkt een zeer gebrekkige werking aan te tonen.De de coherer wordt gekwalificeerd als "primitief" en de coherer is "ongevoelig en van een grillige werking" . Het apparaat wordt nog steeds te koop aangeboden, tegen de prijs van 300 F, in de algemene catalogus van Ducretet van 1899 (ongedateerd). Hij wordt dan merkwaardig gekwalificeerd als een "geluidsontvanger" . In dezelfde catalogus wordt echter vermeld dat er nu een nieuw type 1899 beschikbaar is voor de prijs van 345 F. Dit apparaat is niet vertegenwoordigd, maar het is niettemin "aanbevolen" door de fabrikant (het zal worden opgevolgd door de latere versie; Ducretet had de neiging om in zijn catalogi de afbeeldingen te bewaren van apparaten die lange tijd niet waren vervaardigd, omdat de afbeeldingen van de latere apparaten niet daadwerkelijk beschikbaar waren) .

Deze ontvanger, bewaard in het Branly Museum (Katholiek Instituut van Parijs), wordt op de website van het museum geklasseerd onder de "voorwerpen van minder belang" . Het is echter hetzelfde apparaat als hierboven, namelijk het exacte type ontvanger dat werd gebruikt tijdens de experimenten van 5 november 1898. Het is waarschijnlijk ook de oudste nog bestaande Franse draadloze telegrafieontvanger... een 'verwaarloosbaar stuk' inderdaad. Ducretet onderhield uitstekende relaties met Edouard Branly voor wie hij veel speciale apparaten maakte. Deze receiver is in zeer goede originele staat (er mist alleen een weerstand) en is niet aangepast (verbeterd) door de wetenschapper. Het is onwaarschijnlijk dat het werd gekocht voor onderzoeksdoeleinden, het kan zelfs een geschenk zijn van Ducretet, een manier om eer te bewijzen aan de uitvinder van de radiogeleider. Het dankt zijn overleving aan de bijzondere omstandigheden van zijn instandhouding in een onderzoekslaboratorium. Tissot-apparaten, honderd keer aangepast, hadden niet zoveel geluk. Bron: http://museebranly.isep.fr/news.php

Item toegevoegd in mei 2010. Dit apparaat dat in het communicatiemuseum van Sint-Petersburg wordt bewaard, is praktisch identiek aan het bovenstaande model. Het is gedateerd 1899 door het museum. Let op: een kleine verbetering in de vorm van 2 shunts aan weerszijden van de de coherer-assemblage is zichtbaar. Let ook op de afwezigheid van de tweede vloeistofweerstand zoals in het oorspronkelijke ontwerp. Misschien is het toch origineel.
Bron: http://jcverdier.museum.online.fr/nouvellepage25.htm