Dat is een Grijs kaft boek met de zelfde afmeting
als de zwarte .het boek is van 1939/40

Huub, ik ben net als Robert door jou op het verkeerde spoor gezet. Ben ook gaan kijken in deel 1 van de 'zwarte reeks' (Ir. Deketh 1943) maar kon net als Robert daar niets in vinden over de verschillen tussen de EF6 en de EF9.
Nu blijkt het plotseling een grijs boek te zijn van iets oudere datum en die bezit ik niet. Never mind, ik verwijt je niets.

Ik heb de hele zwarte reeks van Philips m.u.v. deel 6 en in totaal betreft dat 12 delen. Heb daarin nog even verder gekeken. De EF6 en de EF9 worden beide uitgebreid beschreven in deel 2, daarvan heb ik een Engelse druk uit 1949.
Op de verschillen tussen beide typen voor wat LF versterking betreft wordt daar verder niet ingegaan.

EF 6 op blz 67. de kraterestiek is beter voor Lf gebruik audio

De verklaring is, en die geldt algemeen, is dat de EF9 een z.g. 'staartbuis' is. Dat zijn buizen met een regelbare steilheid en die geven, zeker bij grotere AF signalen, meer vervorming. Dergelijke buizen zijn ontworpen voor gebruik in HF en MF versterkers al dan niet met automatische versterkingsregeling (AVR).

....heb er ook vier stuks

Ik heb hier nog 14 stuks EF6 liggen waarvan 13 ongebruikt en 'nieuw' in verpakking. De EF6 is een uitstekende buis voor LF versterking, ik gebruik er momenteel overigens maar 2 stuks in een SE triode eindtrap i.c.m. met een 300B.

In Nederland is de EF6 zeer gangbaar en ook nog makkelijk en goedkoop te vinden. Kijk bijv. eens bij Wim op z'n site. De oorzaak daar van is o.m. dat de EF6 veel in draadomroepversterkers van PTT zijn gebruikt. Philips had dus een goede klant aan PTT en de draadomroep is pas in 1973 afgeschaft.

Ook is er een Amerikaanse metalen octal variant uit de jaren '30 die qua karakteristieken erg op de EF6 lijkt. Het type daarvan weet ik zo snel even niet, evenmin of het ene type op de andere geïnspireerd is en hoe dat dan precies zit.

Vr. groet, Ron

--
PA0RKG.....even if the plate glows red, the tube isn't dead !!

Ik vermoed dat je de Duitse uitgave van deel II van de bekende Philips boekenreeks over Electronenbuizen bedoelt. De Duitstalige uitgave is van 1940. De beschrijving van de EF6 begint in die uitgave ook op bladzijde 67.

Hierna links naar de gegevens van de EF6 en EF9 in die Duitse uitgave van deel II (je kan dus controleren of deze gegevens gelijk zijn aan de gegevens in jouw boek):

EF6 Philips

EF9 Philips

Uit de tabellen voor audiogebruik voor de EF6 en de EF9 volgt niet dat de EF9 een grotere versterking geeft dan de EF6. Het lijkt juist andersom te zijn.

Bij een voedingsspanning van 250 V en een anodeweerstand van 100K:

- Versterking EF6 is 110 x

- Versterking EF9 is 85 x (zonder AVR; met AVR neemt de versterking af)

Bij een voedingsspanning van 250 V en een anodeweerstand van 200K:

- Versterking EF6 is 140 x

- Versterking EF9 is 106 x (zonder AVR; met AVR neemt de versterking af)

Uit de tabellen blijkt wel dat voor audio toepassing de EF6 bij gelijke uitgangsspanning minder vervorming geeft dan de EF9.

Uit de volgende gegevens voor de AF7 volgt dat de vervorming van de AF7 bij audiogebruik vrijwel gelijk is aan die van de EF6.

AF7 Philips

Ik heb niet meer de illusie dat mijn berichten (of van wie dan ook) jou tot andere inzichten kunnen/zullen brengen. Dikke kans dat je over een paar weken gewoon weer schrijft dat de EF9 meer versterkt dan de EF6. Of dat je de AF7 en EF9 qua vervorming gewoon weer over één kam scheert. Dit bericht is daarom vooral voor andere leden bedoeld.

Groet,
Robert