Hi Freddy

Vroeger waren de antennes veel langer dan heden. 20 à 30 meter was in de 20er of 30er jaren heel normaal. Dat betekend ook dat de capaciteit ervan vrij hoog was, zo'n 500 tot 1000 pF. Deze C ant gaat in op de afstemkring! Daar heeft men rekening mee gehouden.

Als je nu een toestel met serie resonantie aan een kleine antenne (minder dan 10 meter) aansluit is ook de antennecapaciteit veel lager. D.w.z. de oorspongelijk bedoelde afstembereik is naar kortere golflengtes verandert.

Een kompromis zou kunnen zijn de korte antenne kunstmatig met een condensator van ca. 500 pF in capaciteit te verhogen.
Of je maakt een paralel kring ervan, met een kleine aankoppel C van ca. 22 pF. Maar wil je het toestel überhaupt wijzigen?

Toevallig heb ik over dit onderwerp een tijd geleden iets in het RM.org geschreven. De bouwdoos RADIOMANN heeft ook serie resonantie en men was verwondert, waarom het niet naar behoren werkt?

Hier wat beelden:

Groetjes, Wolfgang

waarom in oude radio ontvangers soms gekozen werd voor serie resonantie

Men deed dit zo omdat een antenne die direct wordt afgestemd (dus in resonantie wordt gebracht) het meest krachtige signaal en de eenvoudigste schakeling oplevert.

Een draadantenne gedraagt zich van nature capacitief, zoals Wolfgang al opmerkte. Door een spoel in serie te plaatsen (bijvoorbeeld een glijspoel) kan je een antennedraad afstemmen op de golflengte die je wenst te ontvangen.

De schakeling ziet er dan, inclusief een detector, zo uit:

(De afbeelding is afkomstig van Corver).

Behalve draadantennes gebruikte men ook wel raamantennes. Deze soort gedraagt zich niet capacitief, maar juist inductief. Om een raamantenne direct af te stemmen gebruik je een variabele condensator die parallel aan de antenne wordt gezet.

Later (vanaf de jaren '30) stemde men de antenne niet meer direct af, maar gebruikte men een aperiodische (= niet-afgestemde) antenne.
Voordeel hiervan is dat de afstemming van de ontvanger onafhankelijk is geworden van de antennelengte.
Nadeel is dat dit een aanzienlijk zwakker signaal oplevert. Bij een aperiodische koppeling is dus meer versterking nodig, meestal in de vorm van extra buizen, transistors e.d.

Philips Pionier, 1957

--
http://www.hupse.eu/radio