Hallo Matthias

De kathode weerstand 220 ohm maken heb je dat al geprobeerd .

Groeten Ben

Laat ik dat nou net hebben gehad met de B5X44A rechterkanaal.
Had de buizen al gescheiden voorheen en de kondensators vervangen,toch maar de kondensator nog een keer vervangen maar langsaam liep toch de spanning weer op.
De EL 84 vervangen door een nieuwe en is de spanning 0 volt zoals op linker kanaal.

Ik lees nog regelmatig in mijn studieboeken "de Sietsma's"
Daar wordt in deel 1 op pagina 240 het verschijnsel 'negatieve roosterstroom' uit de doeken gedaan. De uitleg gaat over gasrestjes in de buis, die ioniseren zodra er stroom in de buis loopt. Die (positieve) gas ionen worden aangetrokken door de meest negatieve elektrode in de buis--> jawel, G1.... Door die negatieve roosterstroom komt er over de roosterlekweerstand een kleine pos. spanning te staan.
Dat verklaart waarom een nieuwe EL84 er minder last van heeft dan eentje met een rijtje bedrijfsuren. De EL84 is een nogal zwaar belast buisje dat tijdens bedrijf vaak toch weer een klein beetje gas krijgt. Het verschijnsel kan geen kwaad, zolang de roosterlekweerstand niet te groot is. In het boek staat een max. waarde van 1M, maar het is veiliger om 220 K te kiezen
Nico

Wat is verstandig. Andere buizen gaan uitzoeken, of zo laten?

Hallo Matthias
Je zou eens kunnen kijken of je de roosterstroom kunt meten (met een daarvoor geschikte meter of buizentester)
Voor normale buizen is ca 1 μA toelaatbaar, voor buizen als de EL84
2 -3 μA. Kijk ook eens wat de invloed is op de anode stroom.
Het verschijnsel wordt in ieder geval door roosterstroom veroorzaakt, hoogstwaarschijnlijk door roosteremissie wat bij deze relatief zwaar belaste buizen wel vaker voorkomt. (vergeet niet dat Philips vooral een lampenfabriek was destijds ).
De benaming roosterlekweerstand is hier in deze discussie feitelijk onjuist, de weerstand wordt gebruikt om het rooster aan het zelfde potentiaal te leggen als de onderzijde van de kathode weerstand.
Een roosterlekweerstand wordt gebruikt indien er geen kathode weerstand is, men gebruikt dan een weerstand van hoge waarde van 10-15 MΩ.
Tengevolge van de altijd aanwezige zeer kleine (positieve) roosterstroom valt hierover een spanning welke de buis zijn instelling geeft.
Hier ook nog een discussie over roosterstroom:
http://www.nfor.nl/archief/index.php?id=14332
m.vr.gr.
Anton van den Oever

Hoi,

Zo laten.

Groet,

Nico.

Tot ca 500 mV positieve spanning op het stuurrooster lijkt mij aanvaardbaar. Maar dan zit je wel aan de grens. Bij een roosterweerstand van 500 kilo-ohm zit je dan op 1 uA roosterstroom.

Zeker is het verstandig de stuurrooster spanning van eindbuizen periodiek te controleren, minimaal een keer per half jaar. Zeker in buizen zoals de EL41 en de EL84 kan bij het ouder worden van de buis de beruchte roosterlek gaan optreden. Het stuurrooster krijgt dan via neerslag op de inwendige onderdelen van de buis een geleidend kontakt met bijvoorbeeld het schermrooster welke op hoge positieve spanning staat.

Ik heb het wel eens meegemaakt, de koppelcondensator naar het stuurrooster prima op orde en toch meer dan 1 volt op het stuurrooster, zelfs na verloop van tijd toenemend. De betreffende buis vervangen is dan de enige oplossing.

mvg, Pieter.

Hallo,

Allemaal bedankt voor zover voor het meedenken.

Het bevestigt mijn gedachte dat een positieve spanning tot een paar honderd millivolt op het rooster geen kwaad kan, zolang het maar na enige tijd stabiliseert.

De 'roosterlekweerstanden' in de radio zijn in orde, zodat de gecombineerde waarde ongeveer 450k Ohm is. Waarbij dan bij 1µA roosterstroom (om dat maar even aan te houden) 450mV nog toelaatbaar zou zijn.

T.z.t. zal ik wel eens een testopstelling bouwen en dan onder diverse omstandigheden de roosterstroom meten, maar dat kan nog wel even duren gezien de stapel andere projecten

Normaal gesproken test ik de buizen op de Funke W19. Daar zit wel een 'vacuum' test op, echter gezien er hetzelfde effect door roosteremissie kan optreden, heb ik die altijd gewantrouwd. Als een buis een poosje op de gloei staat, en daarna beter meet in die vacuumtest (en na afkoelen en de test herhalen zo blijft), dan beschouw ik dat als dat de gasresten ondertussen door de warmte voor een deel door het getter materiaal geabsorbeerd zijn.

Groeten,

Matthias