Vooroorlogse elementen met 150 gram naalddruk. (Algemeen)

door Jan Bus , Amersfoort, 02.02.2015, 17:24 (3585 dagen geleden) @ Maurice

De laatste 78-toeren platen waren niet meer bedoeld voor de zware weergevers met stalen naalden. Laat staan akoestische koffergrammofoons; deze vormden nog maar een klein deel van markt. Er werd geen slijpmateriaal meer toegevoegd. Dat werd in de vroegere jaren toegevoegd om er juist voor te zorgen dat de stalen naald zo snel mogelijk de vorm van de groef aan nam. Vanaf 1950 werden vrijwel alle elementen alleen nog maar uitgerust met saffiernaalden. En die mochten natuurlijk niet snel slijten. Tevens was de gemidddelde naalddruk van de modernere elementen gezakt tot onder de 15 gram.
Na 1950 werd steeds fijner persmateriaal gebruikt om de plaatruis te minimaliseren. Tevens werden na 1948 de hoge tonen bij opname versterkt, om ze bij weergave weer te verzwakken. Ook om de ruis te onderdrukken. Immers doordat men steeds beter in staat was de hoge tonen op te nemen en weer te geven, werd de plaatruis een steeds groter probleem. De zware weergevers met stalen naalden konden niet met deze hoogste tonen overweg. Pickups met stalen naalden kunnen door de grote massa van naald, naaldhouder en anker niet hoger weergeven dan ca. 6 kHz. De zware magneetpickup's hieden er al bij 4 kHz mee op. Speel je zo'n plaat van na 1950 af met een zware magneetpickup en stalen naald dan worden de groeven met hoge tonen flink beschadigd. Beluister je platen van na 1950 die veelvuldig gedraaid zijn met naaldpickup eens met een lichtgewicht element met saffier, dan kun je duidelijk horen dat de hoge tonen zijn weggeslepen

In 1958 was het persmateriaal bij sommige merken al zo goed dat je bijna niet meer kunt horen dat het een 78-toeren plaat is. Bv. Artone of Duitse Polydor's. Met een zware pickup kun je ze alleen maar vernielen.

Groet, Jan