Teerdotten vóór en na 1940 (Techniek Radio/TV)

door castafiore2010 , Winsum (Gn.), 18.02.2015, 05:37 (3570 dagen geleden) @ Hans Steenman

Oorzaak is de papiersoort, die gebruikt is als diëlectricum. In de eerste series radio's van Philips zaten blikken condensatordozen met groepen condensatoren, die in paraffine gegoten waren ipv. het latere pek/was composiet (dat abusievelijk teer genoemd wordt). Deze condensatoren hadden lompenpapier als diëlectricum (in militaire toepassingen werden die al gauw verplicht) en als de doos goed vochtvrij was afgedicht (en niet door roest was aangetast!), gingen ze vrijwel nooit lekken. Begin jaren dertig is Philips deze condensatoren steeds meer los in kartonnen kokers gaan zetten. Midden jaren dertig werden ook de kokers weggelaten vanaf dat moment werd het lompenpapier vervangen door veel goedkoper, houthoudend papier. Hier begint dan ook het gelazer, want houthoudend papier verzuurt naar verloop van tijd en het begint dan te geleiden en valt tenslotte uiteen tot poeder. Aan oude boeken, die op goedkoop houthoudend papier gedrukt zijn, kun je dit verschijnsel goed waarnemen.

Vlak na de oorlog is Philips weer condensatoren in pek-composiet gaan maken met lompenpapier als diëlectricum. Ze werden in een aluminium hulsje gegoten en waren bestemd voor meetapparatuur. Ook kwam er later nog een serie, die in een aluminium buisje was gemonteerd voor hogere spanningen. Het buisje was aan beide kanten met rubber afgedicht en aan de buitenkant waren deze condensatoren voorzien van grijze isolatiekous, waar de opdruk op stond - je komt ze vaak tegen in TV's van midden tot eind jaren '50. Deze typen condensatoren zijn soms ook nu nog niet lek, maar doordat het was-composiet en de rubberen afdichtingop den duur ook degenereert en poreus wordt zijn ze in nu per definitie ook verdacht.