Stolle 7403 meetapparatur (Techniek Radio/TV)

door ffeilers , Breda, 10.04.2021, 10:14 (1329 dagen geleden)

Ik heb via het Forum van Jac onderstaand tester aangeschaft. Het vinden van documentatie was lastig onmogelijk maar uiteindelijk vond ik op deze link

http://www.crowave.com/blog/2018/04/08/crt-tester-i-regenerator-stolle-typ-7403/

een verhaal over deze tester echter in het Bosnisch geschreven (dat ben ik nog niet geheel machtig).
Mbv google translate heb ik een word document samengesteld met ook de foto s wat ik helaas niet hier naar toe kan uploaden. Op aanvraag kan ik het echter wel naar geïnteresseerden sturen. Verder zou ik het leuk vinden om op dit apparaat reacties, zowel positief als negatief te ontvangen. (Hieronder in ieder geval (een gedeelte) van de door google vertaalde tekst), de gehele tekst kan niet door de begrenzing van het aantal tekens op het forum
Met hobby groet, Frans

CRT-tester en conditioner Stolle Typ 7403
8 april 2018 in MEETAPPARATEN / ALLES ANDERS door crowave
Vandaag werd een apparaat aangeschaft voor het testen van de juistheid en reparatie (regeneratie) van kathodestraalbuizen (CRT) van monitoren, televisies, oscilloscopen en soortgelijke elektronische apparaten. Het toestel is een product van de Duitse firma Stolle uit 1977 en heeft de typeaanduiding 7403. De firma Stolle (opgericht door Karl Stolle) opereerde in de periode van 1961 tot 1980 en hield zich bezig met de productie van diverse VHF en UHF elektronische apparatuur. Het is vooral bekend van de productie van antennes en antenne-accessoires (rotatoren, kabels, schakelaars, meetsystemen), en heeft onder andere VHF / UHF-frequentieomvormers, meetapparatuur, radarwaarschuwingsapparatuur en dergelijke geproduceerd.

Kathodestraalbuis, kathodestraalbuis, bruine buis, kinescoop of CRT (Catode Ray Tube) zijn allemaal namen die worden gebruikt voor vacuümschermen, die nu volledig zijn verdrongen van gebruik in televisies, monitoren en bijna alle andere elektronische apparaten die een videobeeld. In een tijd dat CRT-schermen echter wijdverspreid werden gebruikt, waren ze het duurste onderdeel van het apparaat en daarom werden er enkele indirecte methoden ontwikkeld die in sommige gevallen ten minste gedeeltelijk of tijdelijk bepaalde fouten in de vacuümbuis van het CRT-scherm konden verhelpen en vertragen de vervanging.

Aangezien het CRT-scherm zelf het duurste en moeilijkst te leveren onderdeel van een videoapparaat is, is het zeker nodig om alle tests uit te voeren om er zeker van te zijn dat van alle onderdelen het scherm zelf defect is. Vervolgens moet worden vastgesteld welk onderdeel in het CRT-scherm defect is en of reparatie überhaupt mogelijk is.
De eerste stap zou zijn om de spanning op de schermelektroden te meten en te controleren of er geen fysieke onderbreking is van het contact (koude verbinding of iets dergelijks) bij de connector (basis) van het scherm. Als het scherm alle benodigde spanningen heeft: verwarming, anodespanning van het lichtnet, boosterspanning van de horizontale uitgangstransformator en hoogspanning van de HV-trap, dan produceert het een kathodestraal. Als de kathodestraal goed is gefocust en goed wordt afgebogen in horizontale en verticale afbuigsystemen, krijgen we het juiste raster op het scherm. Uiteindelijk krijgen we een beeld door de intensiteit van de kathodestraal op het scherm te moduleren.
Voor elk type CRT-beeldscherm zijn er fabrieksgegevens over de vereiste spanningen bij elke elektrode. Deze gegevens kunnen verwijzen naar de voltages van individuele elektroden per massa of per kathode. In de praktijk is het gemakkelijker om spanningen op massa te meten, dus als we gegevens hebben voor spanningen volgens de kathode, dan moeten we er rekening mee houden dat de kathode een hogere spanning heeft dan aarde, en die spanning moet bij het meten worden opgeteld. Gewoonlijk geven de fabrieksgegevens voor de schermen de elektrodespanningen volgens de kathode, en de spanningen van de elektroden volgens aarde worden op de elektrische schema's van de televisie geschreven.
Metingen moeten worden uitgevoerd met een elektronische voltmeter omdat de stromen bij individuele elektroden erg klein zijn en een instrument met een lage interne weerstand een grote spanningsval en een meetfout kan veroorzaken.
Als de gemeten spanningen op de display-elektroden overeenkomen met de fabrieksgegevens of het diagram, en het display licht niet of zwak op, dan is het zeer waarschijnlijk dat er een fout in het display zelf zit. Om echter de mogelijkheid van fouten in sommige andere circuits volledig uit te sluiten, is het goed om nog een aantal spanningsmetingen op de schermelektroden uit te voeren door mogelijke spanningsveranderingen aan deze elektroden onder bepaalde omstandigheden of onder bepaalde instellingen in de elektrodevoedingscircuits te volgen. . Gezien het onderwerp zullen we hier, gezien het onderwerp, niet verder ingaan op mogelijke fouten van andere videoapparaatcircuits, maar concluderen dat alle circuits correct zijn, alle benodigde spanningen op de elektroden aanwezig zijn, er zijn geen slechte contacten om deze spanningen op de elektroden in de scherm, en hetzelfde werkt het niet, dus de fout zit ergens in het scherm zelf.

Er zijn verschillende storingen die kunnen optreden in het CRT-scherm en daarom wordt het beeld helemaal niet weergegeven of is het op de een of andere manier verslechterd. De meeste van deze fouten zijn niet te repareren en het scherm moet worden vervangen. Deze omvatten zeker:
onderbreking van de kathodegloeidraad (elektronische kanonnen)
beschadiging (burn-out) van de lichtgevende coating aan de binnenkant van het scherm
slecht vacuüm, gasvorming of lucht die het scherm binnendringt
onderbrekingen (burn-out) van contacten met elektroden in het scherm
De enige gebreken aan de binnenkant van het CRT-scherm die voorwaardelijk kunnen worden gerepareerd, zijn kortsluitingen tussen de afzonderlijke elektroden. De elektroden in de kortsluiting kunnen alleen in de warme toestand zijn (wanneer het scherm wordt bekrachtigd of wanneer het wordt verwarmd), en ze kunnen ook onder alle omstandigheden in de kortsluiting verkeren, dus in de koude toestand.

Waarom en hoe treedt er kortsluiting op tussen de elektroden van een CRT-scherm? Om deze vraag te beantwoorden, moeten we een beetje vertrouwd raken met de interne structuur van het CRT-scherm. De basiselektroden van elk scherm zijn:
f, k - de gloeidraad als kathodeverwarmer en de kathode vormen een elektronisch mondstuk of een elektronisch kanon - het heeft de functie om een elektronenwolk te produceren
g1 - het bedieningsrooster dat bekend staat als de Wehnelt-cilinder - vormt de elektronenwolk enigszins in de initiële elektronenstraal en regelt de intensiteit ervan, wat zich manifesteert als een andere verlichting op het scherm
g2 - het tweede rooster dient om het elektron in de elektronenbundel te versnellen
g3 - het derde rooster wordt gebruikt om elektronen in de elektronenbundel te focussen
a - anode - heeft een hoog positief potentieel voor versnelling van elektronen die het scherm raken
Afhankelijk van het type monitor kunnen andere bundelbesturingselektroden worden toegevoegd (bijv. G6 voor convergentie), en twee hoge anodespanningsversnellende elektroden, aangeduid met g3 en g5, kunnen aan elke kant van het focusrooster (g3) worden toegevoegd, en de focus is in dit geval g4. Maar ook individuele elektroden kunnen meervoudig worden gemaakt en reeds in de buis zelf met elkaar worden verbonden, zodat in het algemeen na het elektronenkanon en g1 elke verdere opstelling en aanduiding van de elektroden van model tot model kan variëren. In elk geval is het verkrijgen van een elektronenstraal uit een elektronenwolk die het scherm raakt met een precieze, gefocuste en nauwkeurig bepaalde intensiteit geen gemakkelijke taak (vooral bij kleurenschermen waar we drie elektronenbundels aansturen) en verschillende CRT-schermen hebben verschillende oplossingen, waaronder verschillende nummers, de vorm, opstelling en grootte van de elektroden die erin zijn ingebed.

Laten we nu weer terugkomen op de kwestie van de kortsluiting tussen de elektroden. Het is voornamelijk te wijten aan de noodzakelijke fysieke kleine afstand van het filament binnen de cilindrische kathode, evenals de afstand tussen alle andere aangrenzende elektroden die meestal cilindrisch van vorm zijn en in de nek van de vacuümbuis, meestal bevestigd op een enkele voedingsdraad die is afgedicht. naar de rand van het contact. De elektroden worden blootgesteld aan hoge spanningen en hoge temperaturen, en elke buiging van de elektrodedragerdraad onder deze en externe mechanische invloeden kan leiden tot kortsluiting met de aangrenzende elektrode. De opening van het elektronenkanon heeft een diameter van slechts 0,3-1 mm en elke onzuiverheid erin kan de elektronenemissie drastisch verminderen. Vreemde voorwerpen die tussen de elektroden of in het elektronenkanon kunnen vallen, zijn meestal stukjes grafiet die van de binnenkant van het scherm vallen dat de anode van het scherm vormt.
Het klinkt misschien als een grap, maar de eenvoudigste manier om een scherm te repareren met kortgesloten elektroden is met een hamer ???? Zachtjes op het scherm tikken met een rubberen hamer (rond de contacten en de deur van het scherm) als het warm is, en het veranderen van de helderheid en het contrast kan leiden tot het scheiden van de elektroden of het schudden van onzuiverheden ertussen.
Als de hamer niet helpt, gaan we verder met de methode van het "verbranden" van de kortsluiting. Namelijk, wanneer er een kortsluiting optreedt, is het meestal een zeer klein contactgebied tussen de elektroden dat een kortsluiting veroorzaakt, en door stroom vrij te geven door de kortgesloten elektroden, zal de "dunste" plaats eerst worden beschadigd (uitgebrand).