Siera 196X productieproces (Algemeen)

door Welmoed Kreb , 21.01.2017, 20:35 (2864 dagen geleden) @ Maarten Bakker

De datumcode 387 op het tweede busje klopt daar goed mee: week 38 van 1947. De datumcode op het eerste busje zou week 26 van 1949 moeten zijn, maar dat ligt wel erg ver uit de buurt (modeljaar 47/48 en laag serienummer dus productie in 1949 erg onwaarschijnlijk, ook is bijna 2 jaar verschil tussen de onderdelen vrij veel - kan trouwens wel) dus die is later vervangen of er staat misschien toch 267?

Hm, er staat toch 269 op. Ik vermeld die overwegingen ook wel in mijn verslag. (met bron, uiteraard)

Dat moet ik je schuldig blijven. Er is een meerdelig standaardwerk waar Philips altijd naar verwijst 'Nee, we laten sinds Marcel Metze geen mensen meer in ons archief toe maar als u dit leest weet u alles wat u zou moeten weten'. Ik ben zelf aan de andere kant van het uitzoekwerk begonnen ooit (exemplaaronderzoek, dus toestellen, foto's en technische documenten bestuderen) en beschouw de boeken meer als noodzakelijke aanvulling om de bevindingen beter te kunnen plaatsen. Ik heb dus wel een redelijke verzameling codenummers en typenummers+serienummers en hun samenhang en aanvullende informatie opgebouwd inmiddels, maar een groot deel van wat ik aan boeken op de plank of op de verlanglijst heb staan heb ik nog niet uit helaas.

Ha, lekker makkelijk van Philips. Dat is dan misschien een van de werken die genoemd zijn in het wikipediaartikel over Philips. Die boeken zijn moeilijk te vinden zo te zien, of duur. Nou ja, ik weet in ieder geval al een boel meer.

Slijtage van buizen viel over het algemeen nogal mee. Het was aantrekkelijk voor minder geschoolde reparateurs en voor mensen die hun eigen toestel onderhielden om ze onnodig te vervangen omdat het zo simpel te doen was (dus ook aantrekkelijk om ze te plunderen als het toestel naar zolder verdween). In de eerste 10 jaar moest er misschien een keer een buis gewisseld worden die af fabriek al wat zwak was of erg zwaar belast werd, maar toestellen die na hun normale leven op zolder belandden hebben naast de nodige andere reparaties meestal maar 1 of 2 nieuwe buizen nodig. Afhankelijk van het ontwerp moesten zwaar belaste buizen (eindbuis, gelijkrichter, afstemoog) vaker gewisseld worden terwijl licht belaste buizen het na 25 jaar gebruik en 45 jaar op zolder nog prima doen. Gelijkrichter en eindbuis gingen na de eerste gebruiksjaren trouwens ook vaak voortijdig stuk door defecte papiercondensatoren (in de volksmond: teerknollen) die afhankelijk van o.a. de omgevingstemperatuur en luchtvochtigheid en hoe regelmatig het toestel gebruikte werd een lastig voorspelbare en beperkte levensduur hadden. Ook werden buizen onnodig vervangen door in waarde opgelopen composietweerstanden. Soms hielp een verse buis wel even omdat die net iets beter presteerde, maar het lag dan toch echt aan de weerstand. De meeste onversleutelde of licht gerepareerde toestellen die ik tegenkom hebben nog grotendeels hun oorspronkelijke buisbezetting (ook buizen hebben datumcodes en die kloppen vaak ook wel binnen een paar maanden).

Geplunderd dan waarschijnlijk. Op verschillende momenten, aan het verschil in stof te zien