compressie/format schema's NVHR (Algemeen)

door Maarten Bakker , Haarlem / Delft, 10.09.2015, 16:19 (3364 dagen geleden) @ John Hupse †
Bewerkt door Maarten Bakker, 10.09.2015, 17:16

Ik geloof dat er meer recht te zetten is dan ik vreesde. We dreigen nu wel voor de tweede keer in korte tijd stevig van een topic af te wijken, met alle risico's van dien maar aangezien de misverstanden publiek zichtbaar zijn ga ik er toch maar publiek op in, met het verzoek aan het forumbeheer om het af te splitsen en aan de thread over schemakwaliteit toe te voegen indien zij dat nodig achten.

Ten eerste jouw stelling over de minimumeisen: een zeer waar woord. Ik realiseer me ook ter dege dat ik door die bij jou zo nu en dan (*) aan te kaarten, ik hypocriet zou zijn door ze elders niet aan te kaarten. Dat doe ik dus ook, en zal om te beginnen informeren bij de mensen die daarover gaan bij radiomuseum.org.

(*) Zo nu en dan aankaarten, want het lijkt toch wel alsof we langs elkaar heen praten anders was het toch wel bij 1 keer gebleven. Ik kan niet garanderen dat ik mijn punten nu wel over kan brengen, maar ik kan het allicht nog eens proberen.

Misverstanden:
- ik schreef dat een schemapagina niet groter mag zijn, niet een compleet schema. Dat houdt dus meestal een A4 scan in en soms een A3. Met 350KB kom je voor een A4 in elk geval aardig uit.
- Verwarring over maximum en minimum komt eruit voort dat ik er vanzelfsprekend van uit ga dat iedereen het zo dicht mogelijk tegen de grenzen van het maximum aan houdt, maar dat heeft misschien toch wel een aparte vermelding nodig. Ik bedoel dus dat als het maximum 300dpi of 350KB is dat het bestand ook echt in de buurt van een van beide limieten komt. Als je grijstinten gebruikt of in A3 formaat scant, kom je eerder aan de 350KB dan aan de 300dpi, maar niet zoveel eerder dat je een compleet onwerkbaar klein aantal pixels overhoudt.
- jouw stelling dat dpi gestandaardiseerd zou zijn op 72 en verder niets zou zeggen, klopt niet.

Het aantal dpi waar ik op doel refereert aan de pixeldichtheid van de scan (zoals je zelf al concludeerde) en wordt afhankelijk van het bestandsformaat ook gewoon als metadata opgeslagen (opmerking terzijde: zip is geen formaat voor beeldopslag en heeft ook niets met internet te maken). Over het algemeen geldt dat tekst en tekeningen die met het blote oog normaal leesbaar zijn, er na reproductie ongeveer hetzelfde uitzien als je ze op 300dpi of meer scant en opslaat zonder tijdens het bewerken het aantal pixels te verminderen. 200dpi werkt als er geen minieme details zijn.

Vertaald van pixeldichtheid naar resolutie betekent dit dat een A4 die op 300dpi gescand is, ongeveer 2480x3508 meet en een A3 ongeveer 3508x4960 pixels.

Ongeacht hoeveel pixels van het eindproduct je per inch weergeeft middels inzoomen of uitzoomen, is het wel degelijk het gescande aantal pixels per inch dat bepaalt hoeveel pixels er in absolute aantallen in het eindresultaat zitten en daarmee of een schema nog leesbaar is, tenzij er tijdens de bewerking pixels weggegooid zijn door de resolutie te verlagen. Voor het gemak kun je het resultaat van die weggooibewerking ook gewoon omrekenen naar het equivalente oorspronkelijke dpi.

Bij een schema van het soort waar ik bij vorige gelegenheden de kwaliteit van aankaartte, verbetert de leesbaarheid op een gegeven moment niet verder als je er verder op inzoomt. Je loopt dan dus tegen een gebrek aan pixels op in absolute zin, wat alleen maar gevolg kan zijn van scannen met een te lage pixeldichtheid of tijdens het bewerken de resolutie verkleinen tot het equivalent van een te lage pixeldichtheid.

Heel concreet maar even naar het recent geplaatste schema van de Blaupunkt 24400 gekeken, waaruit blijkt dat de vorige discussie kennelijk geen structurele vruchten heeft afgeworpen aangezien het document net zo onleesbaar is. Achteraf elke keer een schema waarover geklaagd wordt, bijwerken of overdoen, lijkt mij veel vermoeiender voor jou dan het voortaan in 1 keer goed te doen. Een combinatie van geen gebruik van grijstinten of gebruik van een slechte omzetting naar zwartwit en een resolutie die zo te zien overeenkomt met een pixeldichtheid die ergens in het proces verminderd is tot het origineel-equivalent van 150dpi of minder, zorgt er gegarandeerd voor dat er details dichtlopen. Ook bij dit schema zijn er weer cijfers in componentwaardes en positienummers die niet ondubbelzinnig als 0, 5, 6, 8, 9 herkenbaar zijn. Dat is acceptabel als ze op papier ook al niet te onderscheiden waren, maar daar geloof ik in dit geval niks van!